لوریس چکناواریان که به تازگی اثری موسیقی برای مریم میرزاخانی فقید ساخته است، درباره ساخت آن می گوید: «من نیز مانند بسیاری از ایرانی ها با از دست دادن شخصیتی به این بزرگی تحت تاثیر قرار گرفتم. چند وقت پیش می خواستم اخبار را چک کنم گوشی خود را روشن کردم و عکس او جلویم ظاهر شد. نمی دانم چه شد، گویی یک ارتباط مستقیم بین ما برقرار شد و بلند شدم و رفتم پشت میز نشستم و این اثر را نوشتم.»
به گزارش EDHA، لوریس چکناواریان قطعه ای را به یاد پروفسور مریم میرزاخانی (نابغه ریاضی) ساخته است که امروز (سه شنبه 8 اسفند) برای اولین بار پخش و به خانواده میرزاخانی تقدیم شد.
در ابتدای این مراسم پس از پخش ویدیویی همراه با موسیقی ای که چکناواریان برای مریم میرزاخانی فقید ساخته است، احمد میرزاخانی پدر مریم میرزاخانی گفت: بنده امیدوارم لیاقت تشکر و قدردانی از شخصیت والای استاد چکناواریان را به عنوان یکی از چهره های شناخته شده فرهنگی در جهان به ویژه ایران داشته باشم. مسلما جامعه علمی از این اقدام ایشان بهره مند خواهد شد.
او ادامه داد: نیکوکاری رعد در چهار دهه فعالیت برای توان یابان و معلولین موجب ایجاد فرصت تحصیل و شغلی شده است، چه بسا که شرایط برای این افراد در جامعه سخت تر است و این مرکز تلاش کرده آموزش عالی برای اشتغال و حضور آنها در جامعه داشته باشد که البته اقدامات آن موثر بوده است.
میرزاخانی همچنین درباره شعار این رویداد گفت: دل نوازی نت ها و مقام اعداد که شعار جلسه است، ارتباط بین ریاضی و موسیقی را نشان می دهد که البته استاد نیز در ساخت این اثر به آن توجه داشته است. شاید بهتر باشد سابقه تاریخی ارتباط ریاضی و موسیقی را در کشور و البته سایر کشورهای جهان که درباره آن مطالعه عمیقی داشته اند، بررسی کرد. به عنوان مثال در ایران ابونصر فارابی که در قرن سوم هجری می زیسته از بزرگترین حکما و دانشمندان در فلسفه و پزشکی بوده است و روی موسیقی نیز کار کرده است. نغمه ها و آهنگ های مولویه همراه با اشعاری که منتصب به مولوی هستند از آثار فارابی نشات گرفته است. می گویند ایشان در علم صناعت موسیقی و عمل به آن به لغایت اتقان رسیده است. خیام نیز در زمینه ارتباط موسیقی و ریاضی کار کرده است؛ خیام که در اروپا بیشتر از سایر شاعران ایران شناخته است. به هر حال تحقیق در این زمینه لازم و البته کاری زمان بر است.
مریم میرزاخانی یک انسان بود
امیر جعفری یکی از دوستان زنده یاد مریم میرزاخانی نیز طی سخنانی گفت: مریم از دوستان خیلی نزدیک من بود. استاد میرزاخانی همیشه می گفت از مریم اسطوره نسازید، مریم هم یک انسان بود. بله مریم یک انسان بود، چیزی که این روزها کم تر می بینیم. من شنیده ام وقتی دانشجوی هاروارد بوده است به دانشجویان نابینا و معلول کمک می کرده و همیشه تلاش می کرده و دوست داشته به دیگران کمک کند. یادم می آید وقتی اولین بار 15 سال داشت و به دانشگاه شریف برای آمده بود همیشه یک شور زندگی داشت و یک لبخند بر لب داشت. زندگی کردن یک هنر است و درک زندگی کار هر کسی نیست. مریم به خاطر درکی که از زندگی داشت بیشتر از افراد 80 ساله زندگی کرد.
او ادامه داد: می گویند انسان از گل آفریده شده و دم الهی در او دمیده شده و دوست دارد به سمت زیبایی و جاودانه شدن برود؛ این دو مشخصه در ریاضی و موسیقی هست و مریم همیشه به دنبال این دو ویژگی بود. می گویند مریم خیلی متواضع بود، درحقیقت ریاضی برای او عشق بود و به دنبال جایزه و اسم نبود البته این ها برای او آمد ولی او صرفا عاشق ریاضی بود.
به هر حال مریم واقعا زندگی کرد و من خیلی متاثر هستم که خیلی زود از بین ما رفت ولی خوشحالم که کارهای ریاضی خود را انجام داد که برای آیندگان و دنیای علم باقی بماند.
ارتباطی عجیب منجر به ساخت این اثر شد
لوریس چکناواریان هم به عنوان آخرین سخنران و سازنده اثر در سخنانی گفت: باید بگویم خیلی تحت تاثیر قرار گرفتم. امروز که بیدار شدم خودم را از بالا تا پایین در آینه نگاه کردم. اینجا که وارد شدم یک خط شدم و اینجا که ایستام یک نقطه! آدم هر چه سنش بالاتر می رود کارش کوچک و کوچک تر می شود. افتخار بزرگی است که امروز در کنار خانواده میرزاخانی هستم. من نیز مانند بسیاری از ایرانی ها با از دست دادن شخصیتی به این بزرگی تحت تاثیر قرار گرفتم. چند وقت پیش می خواستم اخبار را چک کنم گوشی خود را روشن کردم عکس او جلویم ظاهر شد. نمی دانم چه شد، گویی یک ارتباط مستقیم بین ما برقرار شد و بلند شدم و رفتم پشت میز نشستم و این اثر را نوشتم. به دوست عزیزم علیرضا راد زنگ زدم و گفتم من چنین چیزی را نوشتم.
گفت: «زود بفرست این کار را کپی کنم و ثبت کنم». من فرستادم و این کار انجام شد.
او ادامه داد: خیلی تعجب کردم! من می خواستم کاری بنویسم عاشقانه و رمانتیک ولی نشد چون او یک دانشمند بود و نمی شد کاری عاشقانه و رمانتیک برایش نوشت. به همین جهت کاری نوشتم اعتراضی، حزن آلود و حماسی و به گونه ای آن را نوشتم که هر کسی گوش کند بفهمد که این اثر ایرانی است و برای یک ایرانی نوشته شده است.
چکناواریان تصریح کرد: ریاضی بدون موسیقی می تواند باشد ولی موسیقی بدون ریاضی نمی تواند باشد. هر صدایی که در موسیقی می شنوید، یک شماره است. نمی توانید موسیقی را بدون ریاضی یاد بگیرید. موسیقی دو نوع است محلی و ملی؛ محلی حسی است و نسل به نسل منتقل می شود. بعد نیز موسیقی ملی است که همراه با شعر است. می گویند موسیقی غربی ولی این غلط است؛ زیرا موسیقی خدایی است که از عشق برخاسته است و زبان خداست. موسیقی و آهنگسازی کار راحتی نیست برای همین است که مهندسی را در وین چهار ساله تمام می کنند ولی آهنگسازی را هشت ساله! موسیقی تنها زبانی است که از حیوان گرفته تا بشر می توانند آن را بفهمند. نمی توان گفت موسیقی غربی که بعدا آن را غدغن کنند. موسیقی که زبان ندارد موسیقی صدا است.
او در پایان درباره این اثر گفت: برایم مهم بود این اثر با اعتراض شروع شود و با اعتراض تمام شود. در حقیقت اثری است در اعتراض به دنیا که چطور می شود فردی به این زودی از دنیا برود. البته ما از دست می دهیم ولی هیچ چیزی گم نمی شود و در بین ما هستند. می دانم که خانم میرزاخانی این اثر را از من می پذیرد. ممنون که این افتخار را به من دادید که اثر من را بشنوید.
پایان خبر EDHA
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "لوریس چکناواریان: می خواستم برای مریم میرزاخانی آهنگ عاشقانه بسازم اما نشد!" هستید؟ با کلیک بر روی فرهنگ و هنر، آیا به دنبال موضوعات مشابهی هستید؟ برای کشف محتواهای بیشتر، از منوی جستجو استفاده کنید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "لوریس چکناواریان: می خواستم برای مریم میرزاخانی آهنگ عاشقانه بسازم اما نشد!"، کلیک کنید.