دوباره اسفندماه و فرارسیدن هفتمین روز از این ماه که دوست داشتنی است و غرورآفرین،کمتر کسی از دوستان و نزدیکان است که نداند چقدر هفتم اسفندماه سالروز استقلال کانون وکلا را دوست می دارم،روزی که خاطره ی بودن و تکرارش ،شیرین تر و دلچسب تر از زادروزم شده.
پشت میز کار ،برای لحظه ای نگاهم به ترازوی عدالت گره می خورد و در پس زمینه اش نماد فیروزه ای رنگ خانه ی صنفی ام که نشانه ی آرامش است و اقتدار شکل می گیرد به این نماد پرابهت و زیبنده خیره می شوم، شاخه های زیتون و گندم در دوسوی ترازوی عدالت نشانه ای است بر ضرورت توجه به حقوق مردم که خورشید عدالت بر آن نورافشانی کرده تا طریق تاریک و ظلمانی ظلم را روشن سازد و چراغ راهی شود در مسیر عدالت،خالقان نقش و طرح ،رنگ فیروزه ای را نماد صداقت می دانند و پرهیز از ریا و دروغ که چه نیک تعبیری است برای نشانه ی خانه ی صنفی ام.
ناخودآگاه به سوی کتابخانه می روم و لابه لای کتاب ها سراغ سرگذشتِ قانون استاد علی پاشا می روم تا با تورق تاریخچه ی حیات کانون وکلا برای لحظاتی در اتمسفر روزگاری تنفس کنم که امثال عالیجنابان داور،هاشم وکیل،خلعتبری،مجاب و…زیست می کردند اما ندای غریبی که گویی از اعماق وجودم نهیبم می کند ،با تحکم و غیظ می گوید؛ تو را چه به داور و هاشم وکیل ،اَبروانم به گره می افتند،بغض راه گلویم را می بندد و اشک گونه هایم را خیس می کند،
وجدانم درست می گوید مرا چه به تاریخچه کانون وکلا و تنفس در اتمسفر آزادگانی که برای استقلال و سربلندی این کهن دیار دوست داشتنی از هستی خویش گذشتند و بی حب و بغض، منیت و خودپسندی را پشت درهای کانون وکلا وانهاده و برای استقلال این خانه همدل و یکدست کاری کردند که نام و اعتبار وکیل و کانون وکلا سالیان سال بر بلندای تاریخ سیاسی اجتماعی این سرزمین بدرخشد.
کانون وکلایی که مدیرانش با اقتدار و صلابت، تمامی ارکان دولت شاهی را وادار به پاسخگویی می کرد، از مجلس شورای ملی تا دربار چشمشان به دهان وکیل مدافع حقوق مردم بود تا که مبادا در طریق حکمرانی خطایی کنند که اگر چنین کنند وکلای راستین و مستقل کانون وکلا آنان را بی محابا پای میز عدلیه فرا می خواندند، از اصرار به اصلاح لوایح دولتی تا الزام وزیر عدلیه به پاسخگویی که شاهد عیان این ادعا خاطرات زندانیان سیاسی آن دوران است و آبان ماه 57 که هیات مدیره ی وقت کانون وکلای مرکز در دفاع از حقوق زندانیان سیاسی و اجابت خواسته ی خانواده ی ایشان،وزیر دادگستری را مکلف به اجابت خواسته ها و اعمال قانون می کنند.
این همه افتخار کجا و شرایط امروز کجا؟دلم طاقت نیاورد تا کلامی با داور سخن نگویم و با هاشم وکیل از بدعهدی کسانی که در کارزار انتخابات حراست از استقلال یادگار این بزرگان را نشانه ی شجاعت خویش تعرفه می کنند و به وقت انتخاب و انتصاب فراموش می کنند، گلایه نکنم ! در خلوتم با بزرگان خانه ی صنفی از معاندان داخلی و دشمنان بیرونی آنچنان گلایه کردم که بغصم ترکید و گونه هایم بارانی شد.
پیشگاه ایشان عرض کردم،دلتنگم؛برای روزگاری که لحظه شماری می کردم تا در مراسم سالروز استقلال کانون وکلا با غرور قدم از قدم بر می داشتم و گویی تمامی عالم به کام و نام من شده است و عالمیان یک به یک این فرخنده روز را شادباش می گفتند و در این شادی و غرور شریک بودند.
از پس بلورهای اشک،عبارات و جملاتی نمایان شد که جز شرمساری از تاریخ حاصلی نداشت،ادعا و رفتارهایی که هیچ درک و فهمی از ضروریات استقلال کانون وکلا و پاسداشت سالروز این اتفاق خوش یُمن تاریخ اجتماعی ایران زمین ندارد و با گزافه گویی هایی مانند عدم ضرورت برگزاری مراسم یا دعوت نشدن کارآموزان عزیز به بهانه های واهی چون بالا بودن هزینه ها و ظرفیت محدود سالن برگزاری مراسم،تمام همت بی مقدارشان را صرف حذف اصول خانه ی مشترکمان می کنند اما زهی خیال باطل که این خانه،خانه ی سربازانی است که برای استواری و صلابت از هاشم وکیل ها،خلعتبری ها،شاهکارها، مجاب ها،کشاورزها و پیشکسوتان سینه سوخته و عاشق الگو گرفته و بر عهدی که با ایشان بسته اند پایبند بوده در طریق صیانت از اصول این کهن دیار دوست داشتنی جان شیرین نثار می کنند.
به اینجا که رسیدم ندایی پرصلابتی فریاد بر آورد که:
من کانون وکلای دادگستری ام
خانه ی مشترک هزاران سرباز عدالت
سربازانی که در طریق احیاء حق و برافراشتن پرچم عدالت از هیچ کوششی دریغ نکرده،در بزنگاه های تاریخی صلابت و اقتدار خویش را به رخ تاریخ کشیده اند و از این سو هیچ غم به دل راه نده و یقین بدان ، فرزندانی در دامن من پرورش یافته اند که خانه و خانواده ی خویش را چونان جان شیرین دوست دارند و به وقت ضرورت تمام قد با جان و دل از کیان خانواده ی صنفی خویش دفاع کرده و خواهند کرد.
من کانون وکلای دادگستری هستم
تنها نهاد مدنی ایران زمین با هزاران سرباز عدالت که شجاعت و استقلال از اوصاف جدانشدنی ایشان است،نیک می دانی اصرار بر استقلال فرزندانم از دستگاه های حاکمیتی هیچ علتی ندارد جز آنکه ایشان برای دفاع از حقوق مردم نازنین دچار لکنت و ترس نشوند.
به آنان که در خیال پوچ خویش خواب حذف کانون وکلا را می پروانند بگو؛کانون وکلا خانه ی کسانی است که بدون لکنت زبان و ترس در برابر تضییع حقوق عامه ی مردم قیام می کنند ،همانطور که فرزندان عزیزم در مقاطع مختلفی به انجام تکلیف خویش قیام کرده اند و هزینه ها داده اند؛ در پرونده ی کارگران هفت تپه،خون های فاسد،خشکسالی خوزستان،دفاع از محیط زیست و…ابطال بخشنامه های خلاف قانون و تضییع کننده ی حقوق مردم ورود کرده، در اعتراضات مدنی پا به پای مردم همراه و همنفس بوده اند و بازداشت و حبس را به جان خریده و از آرمان های خویش کوتاه نیامده اند ،حتی حاکمیت نیز از ظرفیت و توانایی حضور فرزندان من در مجامع بین المللی منتفع شده،دفاع ایشان برای صیانت از حقوق ایران و ایرانی برگ زرینی است در تاریخ این کهن نهاد مدنی.
پس به یاوه گویان و معاندان بگو ؛ بدانید و آگاه باشید
قلم و اندیشه ی یک عضو از هزاران فرزندی که در دامن من پرورش یافته کافی است تا کاری کند که ظلم ظالم در نطفه خفه شده،EDHA سکوت و خاموشی بر لبان یاوه گویان و معاندان من و خانواده ام زده شود پس با خودتان زمزمه کنید تا ذکر مدامتان شود
استقلال کانون وکلا خط قرمز اعضاء این نهاد مدنی مستقل است
وکیل دادگستری-شیراز
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "همقطاران عزیزم هفتم اسفند بهانه ی خوبی است برای تجدید بیعت در صیانت از اصول خانه ی مشترکمان" هستید؟ با کلیک بر روی عمومی، ممکن است در این موضوع، مطالب مرتبط دیگری هم وجود داشته باشد. برای کشف آن ها، به دنبال دسته بندی های مرتبط بگردید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "همقطاران عزیزم هفتم اسفند بهانه ی خوبی است برای تجدید بیعت در صیانت از اصول خانه ی مشترکمان"، کلیک کنید.