واقعیاتی درباره دبی

تصور ما از دبی اغلب تصویری از آسمان خراش های سر به فلک کشیده مراکز خرید لوکس و جزایر مصنوعی خیره کننده است؛ شهری که در کمتر از چند دهه از یک بندر کوچک به یکی از قطب های گردشگری و تجاری جهان تبدیل شده است. این تحول سریع و چشمگیر دبی را به مقصدی محبوب برای میلیون ها بازدیدکننده از سراسر دنیا تبدیل کرده است. اما آیا هر آنچه درباره این شهر می دانیم تمام واقعیت است؟ بسیاری از جنبه های تاریخی فرهنگی جمعیتی و حتی زیرساختی دبی وجود دارد که کمتر مورد توجه قرار گرفته اند و می توانند تصویر ما را از این کلان شهر مدرن کامل تر کنند. درک این حقایق کمتر شناخته شده نه تنها جذابیت های پنهان دبی را آشکار می سازد بلکه به درک عمیق تر پویایی و پیچیدگی های این شهر کمک می کند. این محتوا به شما کمک می کند تا با واقعیاتی شگفت انگیز درباره دبی آشنا شوید که شاید تا پیش از این از آن ها بی خبر بوده اید و دیدگاه شما را نسبت به این شهر متحول سازد.

شهر دبی پیش از آنکه به کانون تجارت نفت و گردشگری تبدیل شود ریشه های عمیقی در تاریخ منطقه دارد که با فعالیت های دریایی و به خصوص صید مروارید گره خورده است. در اوایل قرن بیستم اقتصاد این منطقه تا حد زیادی به غواصی برای یافتن مروارید طبیعی وابسته بود. خور دبی آبراه طبیعی که قلب تاریخی شهر محسوب می شود میزبان صدها قایق مخصوص غواصی بود که هزاران ملوان و غواص در آن ها مشغول به کار بودند. این افراد ساعت ها در شرایط سخت و خطرناک به عمق آب شیرجه می رفتند تا صدف های حاوی مروارید را جمع آوری کنند. درآمد حاصل از تجارت مروارید شاهرگ حیاتی اقتصاد محلی بود و زندگی بسیاری از خانواده ها به آن وابسته بود. این دوره هرچند با کشف مروارید پرورشی در دهه ۱۹۳۰ رو به افول گذاشت اما پایه های اولیه توسعه و تجارت را در دبی بنا نهاد و نقش مهمی در شکل گیری هویت و فرهنگ این شهر ایفا کرد. تلاش و پشتکار غواصان مروارید نمادی از روحیه سخت کوشی است که بعدها در مسیر توسعه سریع دبی تجلی یافت و این شهر را از یک دهکده کوچک ماهیگیری به کلان شهری جهانی بدل کرد. این میراث تاریخی یادآور گذشته ای است که کمتر در سایه شکوه و مدرنیته امروز دبی به آن پرداخته می شود.

تجربه سفر به دبی برای بسیاری از گردشگران تجربه ای از مواجهه با تنوع فرهنگی بی نظیر است اما اغلب این مواجهه محدود به تعامل با ساکنان غیربومی و کارکنان بخش های مختلف خدماتی و گردشگری است. واقعیت این است که جمعیت بومی اماراتی در مقایسه با جمعیت عظیم مهاجران و کارگران خارجی درصد بسیار کمی از کل ساکنان دبی را تشکیل می دهند. بر اساس آمارهای رسمی نسبت جمعیت اماراتی ها به خارجی ها در دبی بسیار ناچیز است و اکثریت قاطع ساکنان را ملیت های مختلف از سراسر جهان به خصوص کشورهای جنوب آسیا مانند هند پاکستان و بنگلادش و همچنین کشورهای غربی و عربی دیگر تشکیل می دهند. این ترکیب جمعیتی دبی را به یکی از متنوع ترین شهرهای جهان تبدیل کرده است اما در عین حال فرصت تعامل مستقیم گردشگران با فرهنگ و سبک زندگی بومی اماراتی را محدود می سازد. بسیاری از گردشگران در طول اقامت خود تنها در زمان انجام امور اداری مانند کنترل گذرنامه در فرودگاه با یک شهروند اماراتی برخورد می کنند. برای آشنایی بیشتر با فرهنگ محلی و گفتگو با بومیان بازدید از مراکز فرهنگی و میراثی که به طور خاص برای این منظور طراحی شده اند مانند موزه شیخ محمد برای درک فرهنگی توصیه می شود.

یکی از ویژگی های جمعیتی برجسته دبی اختلاف فاحش در نسبت تعداد مردان به زنان است. طبق آخرین سرشماری ها جمعیت مردان در این شهر به مراتب بیشتر از جمعیت زنان است و این نسبت در مقایسه با بسیاری از شهرهای بزرگ جهان غیرعادی به نظر می رسد. دلیل اصلی این پدیده ساختار اقتصادی دبی و تمرکز بر صنایع و پروژه های عمرانی و خدماتی است که نیروی کار زیادی را از خارج جذب می کند. بخش قابل توجهی از مهاجران و کارگران خارجی که برای کار به دبی می آیند مردانی هستند که به تنهایی و بدون خانواده خود مهاجرت کرده اند. این موضوع باعث شده است که تعادل جنسیتی در ترکیب جمعیتی دبی به سمت مردان سنگینی کند. این نسبت نامتوازن جمعیت پیامدهای اجتماعی و فرهنگی خاص خود را دارد و بر جنبه های مختلف زندگی در شهر از جمله بازار کار خدمات اجتماعی و حتی فضای عمومی تأثیر می گذارد. درک این واقعیت جمعیتی به روشن شدن پویایی های نیروی کار و ساختار اجتماعی دبی کمک می کند و نشان می دهد که چگونه توسعه سریع اقتصادی این شهر ترکیب جمعیتی آن را شکل داده است.

با وجود اینکه زبان رسمی کشور امارات متحده عربی از جمله دبی زبان عربی است اما در عمل زبان انگلیسی به عنوان زبان اصلی ارتباطات روزمره تجارت و صنعت گردشگری در این شهر عمل می کند. به دلیل حضور پرشمار مهاجران با ملیت ها و زبان های مختلف از سراسر جهان و همچنین حجم بالای گردشگرانی که سالانه به دبی سفر می کنند زبان انگلیسی به زبان مشترک (lingua franca) تبدیل شده است. تابلوهای راهنما منوها در رستوران ها اطلاعات در مراکز خرید و اماکن عمومی و ارتباطات در محیط کار و کسب وکار عمدتاً به زبان انگلیسی ارائه می شوند. این وضعیت باعث شده است که گردشگران و ساکنان غیرعرب زبان به راحتی بتوانند در دبی زندگی و تردد کنند. در حالی که یادگیری چند عبارت ساده به زبان عربی می تواند مورد قدردانی قرار گیرد اما برای انجام امور روزمره و ارتباط با اکثریت مردم تسلط بر زبان انگلیسی کافی است. این غلبه زبان انگلیسی در دبی بازتابی از ماهیت بین المللی و چندفرهنگی این شهر است و نقش آن را به عنوان یک مرکز جهانی برجسته می سازد.

یکی از ویژگی های جغرافیایی جالب توجه دبی عدم وجود رودخانه دائمی در محدوده این شهر است. برخلاف بسیاری از کلان شهرهای بزرگ جهان که در کنار رودخانه های اصلی شکل گرفته اند و از آب آن ها برای مصارف مختلف بهره می برند دبی در منطقه ای بیابانی واقع شده و فاقد منابع آب شیرین سطحی پایدار است. تنها آبراه طبیعی قابل توجه در دبی خور دبی (Dubai Creek) است که در واقع یک خور طبیعی است و به خلیج فارس متصل می شود نه یک رودخانه آب شیرین. این چالش جغرافیایی دبی را وادار کرده است تا برای تأمین نیازهای آبی خود به شدت به فناوری های نمک زدایی آب دریا وابسته باشد. تأسیسات بزرگ نمک زدایی حجم عظیمی از آب شیرین مورد نیاز برای مصارف خانگی صنعتی و کشاورزی (هرچند محدود) را تولید می کنند. این وابستگی به نمک زدایی هزینه های قابل توجهی را به زیرساخت های شهری تحمیل می کند و مدیریت منابع آبی را به یک اولویت مهم تبدیل کرده است. این واقعیت نشان دهنده چگونگی غلبه دبی بر محدودیت های طبیعی خود از طریق سرمایه گذاری در فناوری و زیرساخت های پیشرفته است.

با توجه به آب و هوای گرمسیری بیابانی دبی که با تابستان های بسیار گرم و مرطوب شناخته می شود یکی از نیازهای اساسی و حیاتی در این شهر سیستم های خنک کننده کارآمد است. دمای هوا در ماه های گرم سال می تواند به بالای ۴۰ درجه سانتی گراد و حتی ۵۰ درجه سانتی گراد برسد و رطوبت بالا نیز شرایط را طاقت فرساتر می کند. به همین دلیل تقریباً تمامی فضاهای داخلی در دبی از ساختمان های مسکونی و اداری و مراکز خرید گرفته تا خودروها و حتی ایستگاه های حمل ونقل عمومی مجهز به سیستم های تهویه مطبوع قدرتمند هستند. این وابستگی شدید به سیستم های خنک کننده مصرف انرژی در دبی را به طرز چشمگیری افزایش داده است و مدیریت انرژی و توسعه راهکارهای پایدار برای خنک سازی به یکی از چالش های مهم این شهر تبدیل شده است. حتی فضاهای نیمه باز مانند ایستگاه های اتوبوس و برخی مسیرهای پیاده روی نیز گاهی اوقات برای راحتی بیشتر با سیستم های خنک کننده تجهیز می شوند. این نیاز مبرم به خنک سازی بخشی جدایی ناپذیر از زندگی و زیرساخت های دبی است و نشان می دهد که چگونه شرایط آب و هوایی بر طراحی و عملکرد شهری تأثیر می گذارد.

با وجود شهرت جهانی دبی به داشتن آسمان خراش های متعدد و بلند مقایسه آماری با برخی از شهرهای پرآسمان خراش جهان نشان می دهد که تعداد کل ساختمان های بلند در دبی به اندازه شهرهایی مانند هنگ کنگ یا نیویورک نیست. هرچند دبی خانه بلندترین ساختمان جهان برج خلیفه است و تعداد قابل توجهی آسمان خراش چشمگیر دیگر نیز دارد اما در مجموع از نظر تعداد ساختمان های بالای ۱۵۰ متر یا ۲۰۰ متر در رتبه های پایین تری نسبت به برخی دیگر از کلان شهرهای بزرگ قرار می گیرد. این واقعیت ممکن است با تصور عمومی که دبی را شهری مملو از آسمان خراش های بی شمار می داند متفاوت باشد. با این حال تمرکز دبی بر ساخت سازه های نمادین و فوق بلند مانند برج خلیفه برج العرب و سایر برج های معروف باعث شده است که این شهر در زمینه معماری مدرن و سازه های مرتفع شهرت ویژه ای پیدا کند حتی اگر تعداد کلی آسمان خراش های آن نسبت به برخی دیگر از پایتخت های مالی و تجاری جهان کمتر باشد. تمرکز بر کیفیت و ارتفاع خیره کننده به جای کمیت صرف استراتژی دبی برای برجسته شدن در این زمینه بوده است.

روند توسعه شهری در دبی به خصوص در دهه های اخیر با افزایش چشمگیر و بی سابقه ای در تعداد آسمان خراش ها همراه بوده است. شهری که تا چند دهه پیش تنها چند ساختمان بلند داشت به سرعت تبدیل به یک سایت ساخت وساز عظیم شد. در اوج رونق ساخت وساز در دهه ۲۰۰۰ بخش قابل توجهی از جرثقیل های ساختمانی فعال در سراسر جهان در پروژه های عمرانی دبی مشغول به کار بودند. این حجم بالای فعالیت ساختمانی منجر به اضافه شدن صدها آسمان خراش جدید به خط افق شهر شد. از برج های مسکونی و اداری گرفته تا هتل ها و مراکز تجاری سازه های بلند به نمادی از رشد و پیشرفت سریع دبی تبدیل شدند. هرچند بحران مالی جهانی در سال ۲۰۰۸ سرعت این روند را کاهش داد و برخی پروژه ها متوقف شدند اما دبی همچنان به توسعه زیرساخت های خود ادامه داده و تعداد ساختمان های بلند آن در مقایسه با گذشته رشد خیره کننده ای داشته است. این افزایش سریع در تعداد آسمان خراش ها نشان دهنده جاه طلبی های دبی برای تبدیل شدن به یک مرکز جهانی و جذب سرمایه گذاری و استعداد از سراسر دنیا است.

جزیره نخل جمیرا یکی از جاه طلبانه ترین پروژه های مهندسی و عمرانی جهان است که در سواحل دبی ساخته شده است. این جزیره مصنوعی که به شکل درخت نخل طراحی شده شامل مجموعه ای از ویلاهای لوکس آپارتمان ها هتل ها و مراکز تفریحی است. مقیاس و وسعت این پروژه به حدی بزرگ است که گفته می شود نخل جمیرا یکی از معدود سازه های دست بشر است که از فضا به خصوص از مدار پایین زمین با چشم غیرمسلح قابل مشاهده است. برای ساخت این جزیره عظیم میلیون ها تن شن و سنگ از بستر دریا استخراج و به دقت در جای خود قرار داده شده اند. این پروژه نه تنها مساحت خط ساحلی دبی را به میزان قابل توجهی افزایش داده بلکه نمادی از توانایی و اراده دبی برای اجرای پروژه های عمرانی در مقیاس بزرگ و فراتر از محدودیت های طبیعی است. مشاهده نخل جمیرا از بالا چه از طریق تصاویر ماهواره ای و چه از طریق پروازهای هوایی عظمت و پیچیدگی این شاهکار مهندسی را به خوبی نشان می دهد و آن را به یکی از نمادهای شناخته شده دبی در سطح بین المللی تبدیل کرده است.

برج خلیفه بلندترین ساختمان جهان با ارتفاع خیره کننده ۸۲۸ متر نمادی از پیشرفت و نوآوری در دبی است. با این حال یک واقعیت جالب درباره این ابرسازه این است که بخش قابل توجهی از ارتفاع آن در عمل غیرقابل سکونت یا استفاده مستقیم توسط انسان است. تقریباً بیش از یک سوم از ارتفاع کلی برج خلیفه شامل بخش های بالایی سازه منار مخروطی و آنتن ها به دلایل فنی و سازه ای و همچنین برای تکمیل ارتفاع نهایی طراحی شده است. این بخش ها شامل فضاهای قابل استفاده مانند آپارتمان ها دفاتر یا هتل نمی شوند. فضاهای قابل سکونت و قابل استفاده در برج خلیفه تا حدود طبقه ۱۶۰ امتداد دارند و بالاتر از آن عمدتاً شامل تجهیزات فنی پله ها و سازه منتهی به نوک برج است. این طراحی به برج خلیفه امکان داده است تا به رکورد بلندترین سازه دست بشر دست یابد اما در عین حال نشان می دهد که بخش قابل توجهی از ارتفاع آن به منظور دستیابی به این رکورد و ملاحظات فنی طراحی شده نه صرفاً برای افزایش فضای قابل استفاده.

هتل برج العرب که اغلب به عنوان تنها هتل هفت ستاره جهان شناخته می شود (هرچند سیستم رسمی رتبه بندی هتل ها تا پنج ستاره است) نمادی از تجمل و شکوه در دبی است. این هتل که بر روی یک جزیره مصنوعی در نزدیکی ساحل جمیرا ساخته شده به دلیل طراحی منحصر به فرد خود شبیه به بادبان کشتی و همچنین امکانات فوق العاده لوکس شهرت جهانی دارد. یکی از جنبه های خیره کننده طراحی داخلی برج العرب استفاده گسترده از طلا در دکوراسیون آن است. بر اساس اطلاعات منتشر شده حدود ۱۷۹۰ متر مربع از فضای داخلی این هتل با ورق طلای ۲۴ عیار پوشانده شده است. این میزان استفاده از طلا برج العرب را به یکی از پرزرق وبرق ترین سازه های جهان تبدیل کرده و به شهرت آن به عنوان نمادی از ثروت و تجمل دبی افزوده است. این جزئیات در طراحی نشان دهنده سطح بالای سرمایه گذاری و توجه به جزئیات در ساخت این هتل نمادین است که آن را به یکی از جاذبه های اصلی و گران ترین اقامتگاه های دبی تبدیل کرده است.

یکی از جذابیت های اصلی دبی برای ساکنان و سرمایه گذاران خارجی سیستم مالیاتی آن است. بر خلاف بسیاری از کشورهای جهان که مالیات بر درآمد شخصی مالیات بر سود شرکت ها یا مالیات بر ارزش افزوده (VAT) را به اشکال مختلف دریافت می کنند دبی و به طور کلی امارات متحده عربی به طور سنتی فاقد مالیات بر درآمد شخصی بوده است. این بدان معناست که افراد مقیم دبی چه شهروند و چه خارجی نیازی به پرداخت بخشی از درآمد خود به عنوان مالیات به دولت ندارند. این سیاست مالیاتی دبی را به مقصدی بسیار جذاب برای متخصصان کارآفرینان و شرکت ها تبدیل کرده است که به دنبال به حداکثر رساندن درآمد خود هستند. هرچند در سال های اخیر مالیات بر ارزش افزوده (VAT) با نرخ پایین ۵ درصد معرفی شده و مالیات بر سود شرکت ها نیز برای شرکت های بزرگ و سودآور در حال اجرا است اما همچنان نبود مالیات بر درآمد شخصی مزیت رقابتی قابل توجهی برای دبی محسوب می شود و نقش مهمی در جذب نیروی کار ماهر و سرمایه گذاری خارجی ایفا می کند. این ساختار مالیاتی یکی از عوامل کلیدی در رشد سریع اقتصادی و جذب جمعیت بین المللی به دبی بوده است.

یکی از واقعیت های جالب و گاهی تعجب آور برای بازدیدکنندگان از دبی مقایسه قیمت سوخت (بنزین) با قیمت آب آشامیدنی است. با توجه به اینکه امارات متحده عربی یکی از تولیدکنندگان بزرگ نفت در جهان است قیمت سوخت در مقایسه با بسیاری از کشورهای دیگر نسبتاً پایین است. از سوی دیگر به دلیل موقعیت جغرافیایی دبی در یک منطقه بیابانی و وابستگی شدید به فرآیندهای انرژی بر نمک زدایی آب دریا برای تأمین آب آشامیدنی آب تصفیه شده و بطری شده می تواند قیمت نسبتاً بالاتری داشته باشد. این وضعیت منجر به شرایطی شده است که در برخی مواقع قیمت یک لیتر بنزین تنها کمی گران تر از قیمت یک بطری آب آشامیدنی با کیفیت بالا باشد. این مقایسه تضاد جالبی را در دسترسی و هزینه دو منبع حیاتی نشان می دهد؛ یکی منبعی که دبی به وفور از آن برخوردار است (نفت) و دیگری منبعی که با چالش تأمین آن روبرو است (آب شیرین). این واقعیت اقتصادی بازتابی از شرایط خاص جغرافیایی و منابع طبیعی دبی است.

یکی از ابتکارات دولتی منحصر به فرد در امارات متحده عربی از جمله دبی ایجاد پستی به نام وزیر دولت در امور شادی و رفاه (Minister of State for Happiness and Wellbeing) است. این پست در سال ۲۰۱۶ با هدف ترویج شادی و رضایت در میان شهروندان و ساکنان امارات ایجاد شد. وظیفه اصلی این وزارتخانه تدوین و اجرای سیاست ها و برنامه هایی است که به افزایش سطح شادی و کیفیت زندگی در جامعه کمک کند. این شامل اقداماتی در زمینه های مختلف از جمله بهبود خدمات عمومی ترویج سبک زندگی سالم افزایش تعاملات اجتماعی مثبت و ایجاد محیط کاری و زندگی حمایتی است. وجود چنین پستی در کابینه دولت نشان دهنده اولویت گذاری امارات بر جنبه های غیرمادی رفاه و توجه به سلامت روانی و عاطفی جامعه است. این رویکرد بخشی از چشم انداز گسترده تر امارات برای ایجاد جامعه ای مترقی و پایدار است که در آن ساکنان احساس رضایت و خوشبختی داشته باشند و دبی به عنوان یکی از شهرهای پیشرو در اجرای این سیاست ها عمل می کند.

مسابقات سنتی شتردوانی یکی از ورزش های محبوب و قدیمی در منطقه خلیج فارس از جمله دبی بوده است. در گذشته کودکان خردسال به دلیل وزن سبک خود به عنوان سوارکار در این مسابقات استفاده می شدند اما نگرانی های بین المللی در مورد حقوق کودک منجر به ممنوعیت استفاده از سوارکاران انسانی خردسال در این مسابقات شد. در واکنش به این ممنوعیت و برای حفظ این ورزش سنتی دبی و سایر مناطق امارات متحده عربی به استفاده از ربات های کوچک و سبک وزن به عنوان جایگزین سوارکاران انسانی روی آوردند. این ربات ها که از راه دور کنترل می شوند بر روی شترها نصب شده و مجهز به شلاق های کوچکی برای تحریک شترها هستند. این نوآوری امکان ادامه برگزاری مسابقات شتردوانی را فراهم کرده و در عین حال مسائل مربوط به حقوق کودکان را حل کرده است. استفاده از ربات ها در این ورزش سنتی نمونه ای جالب از ترکیب سنت و فناوری پیشرفته در دبی است و نشان دهنده آمادگی این شهر برای پذیرش راهکارهای نوین برای حفظ میراث فرهنگی خود است.

دبی به عنوان یکی از مراکز اصلی تجارت طلا در جهان شناخته می شود و بازار طلای آن (Gold Souk) یکی از جاذبه های گردشگری محبوب است. علاوه بر بازارهای سنتی دبی در زمینه ارائه خدمات مالی نوآورانه نیز پیشرو بوده است. یکی از این نوآوری ها معرفی دستگاه های خودپرداز طلا (Gold ATMs) است. این دستگاه ها برخلاف خودپردازهای معمولی که پول نقد توزیع می کنند شمش ها و سکه های کوچک طلا را به مشتریان ارائه می دهند. مشتریان می توانند با استفاده از کارت های اعتباری یا پول نقد طلا را با قیمت هایی که به طور لحظه ای با نوسانات بازار جهانی طلا به روزرسانی می شوند خریداری کنند. این دستگاه ها در مکان های پرتردد مانند مراکز خرید بزرگ و هتل های لوکس نصب شده اند و دسترسی آسان به خرید طلا را برای ساکنان و گردشگران فراهم می کنند. وجود این خودپردازهای طلا نمادی از ثروت و تجمل دبی و همچنین تمایل این شهر به پذیرش فناوری های جدید در حوزه خدمات مالی است و تجربه ای منحصر به فرد را برای بازدیدکنندگان فراهم می آورد.

یکی از پدیده های عجیب و کمتر انتظار رفته در دبی وجود تعداد قابل توجهی خودروی لوکس و گران قیمت است که در پارکینگ ها یا خیابان ها رها شده اند. گزارش ها و تصاویر متعددی از خودروهایی مانند فراری لامبورگینی بنتلی و سایر مدل های رده بالا منتشر شده که ماه ها یا حتی سال ها در زیر آفتاب داغ دبی خاک می خورند. دلایل این پدیده معمولاً به مسائل مالی و اقتصادی مربوط می شود. بسیاری از خریداران این خودروها چه ساکنان و چه سرمایه گذاران خارجی ممکن است به دلیل ورشکستگی مشکلات کسب وکار یا ناتوانی در پرداخت اقساط وام خودرو مجبور به ترک دبی شوند. قوانین سخت گیرانه امارات در مورد بدهی های پرداخت نشده از جمله بدهی های مربوط به وام خودرو می تواند منجر به پیگرد قانونی و حتی بازداشت شود. به همین دلیل برخی افراد ترجیح می دهند خودروهای خود را رها کرده و کشور را ترک کنند تا با عواقب قانونی مواجه نشوند. این پدیده تصویری متضاد با تصور رایج از دبی به عنوان شهری که همه در آن ثروتمند و موفق هستند ارائه می دهد و نشان دهنده ریسک های مالی در محیط کسب وکار پویای این شهر است.

دبی به عنوان یکی از امن ترین شهرهای جهان شناخته می شود و نرخ جرایم در آن به طور استثنایی پایین است. هرچند ادعای «نرخ جرایم صفر درصد» ممکن است یک اغراق باشد اما واقعیت این است که دبی در زمینه امنیت و کاهش جرایم خشن و سرقت بسیار موفق عمل کرده است. قوانین سخت گیرانه حضور فعال پلیس و سیستم های نظارتی پیشرفته همگی به ایجاد محیطی بسیار امن برای ساکنان و گردشگران کمک کرده اند. گزارش ها نشان می دهند که حتی موارد گم شدن اشیاء باارزش مانند کیف پول یا جواهرات در اماکن عمومی نیز اغلب با پیگیری پلیس و بازگردانده شدن به صاحبانشان همراه است. این سطح بالای امنیت یکی از عوامل کلیدی در جذب گردشگران و سرمایه گذاران به دبی است و آن را به مقصدی ایده آل برای خانواده ها و افراد مجرد تبدیل کرده است. حس امنیت و آرامش در دبی تجربه ای متمایز نسبت به بسیاری از شهرهای بزرگ دیگر در سراسر جهان فراهم می آورد و یکی از مزایای اصلی زندگی و بازدید از این شهر محسوب می شود.

دبی به دلیل جاه طلبی های خود در زمینه ساخت وساز و برگزاری رویدادهای بزرگ توانسته است بیش از ۱۳۰ رکورد جهانی را در کتاب رکوردهای گینس به ثبت برساند. این رکوردها شامل طیف وسیعی از دستاوردها از بلندترین ساختمان جهان (برج خلیفه) و بزرگترین جزیره مصنوعی (نخل جمیرا) گرفته تا رکوردهای مربوط به بزرگترین فواره بزرگترین باغ گل سریع ترین خودروی پلیس و بسیاری رکوردهای دیگر در زمینه های مختلف معماری تفریح و فناوری است. تلاش برای ثبت رکوردهای جهانی بخشی از استراتژی دبی برای جلب توجه بین المللی تبلیغ جاذبه های خود و تثبیت جایگاه خود به عنوان شهری پیشرو و نوآور بوده است. این رکوردها نه تنها نمادی از توانایی های دبی در اجرای پروژه های عظیم هستند بلکه به جذابیت این شهر برای گردشگران و رسانه ها می افزایند و آن را در کانون توجه جهانی قرار می دهند. تعداد بالای رکوردهای ثبت شده در گینس نشان دهنده رویکرد دبی در دنبال کردن برتری و تمایل به شکستن مرزها در زمینه های مختلف است.

با توجه به تعداد زیاد خودروهای لوکس و پرسرعت در خیابان های دبی و همچنین نیاز به حفظ نظم و امنیت در شهری با سرعت توسعه بالا ناوگان پلیس دبی نیز مجهز به خودروهایی با سرعت و عملکرد بسیار بالا است. پلیس دبی برای گشت زنی در مناطق اصلی شهر و بزرگراه ها از خودروهای فوق العاده لوکس و اسپرت مانند لامبورگینی فراری بنتلی استون مارتین بوگاتی ویرون و مرسدس AMG استفاده می کند. این خودروها که قادر به دستیابی به سرعت های بسیار بالا در مدت زمان کوتاه هستند نه تنها ابزاری برای تعقیب و گریزهای احتمالی (هرچند با نرخ جرایم پایین این اتفاق نادر است) بلکه بیشتر نمادی از ثروت و قدرت دبی و همچنین ابزاری برای جلب توجه و نمایش عمومی هستند. حضور این خودروهای پلیس لوکس در خیابان ها به خودی خود به یکی از جاذبه های گردشگری دبی تبدیل شده است و بازدیدکنندگان اغلب برای عکاسی با آن ها ابراز علاقه می کنند. این اقدام بخشی از استراتژی کلی دبی برای نمایش وجهه ای مدرن قدرتمند و پیشرفته از خود در سطح جهانی است.

سفر به دبی به عنوان یک شهر در یک کشور اسلامی با فرهنگ و سنت های خاص خود مستلزم رعایت برخی بایدها و نبایدهای فرهنگی است تا تجربه ای دلپذیر و بدون مشکل داشته باشید. هرچند دبی شهری بسیار بین المللی و پذیرا است اما احترام به قوانین و هنجارهای محلی اهمیت دارد. در مکان های عمومی مانند مراکز خرید رستوران ها و خیابان ها توصیه می شود پوشش مناسبی داشته باشید که شانه ها و زانوها را بپوشاند به خصوص هنگام بازدید از اماکن مذهبی مانند مساجد که پوشش کامل تر (برای زنان حجاب) الزامی است. مصرف الکل در اماکن عمومی ممنوع است و تنها در مکان های دارای مجوز (مانند هتل ها و کلوب ها) مجاز است. ابراز محبت علنی (مانند بوسیدن یا بغل کردن) در مکان های عمومی مورد پذیرش نیست. همچنین عکاسی از افراد بدون اجازه آن ها به خصوص زنان و خانواده ها توصیه نمی شود. در ماه رمضان خوردن آشامیدن و سیگار کشیدن در اماکن عمومی در طول روز برای غیرمسلمانان نیز نامناسب تلقی می شود. رعایت این نکات ساده نشان دهنده احترام به فرهنگ و قوانین محلی است و به شما کمک می کند تا از سفر خود به دبی نهایت لذت را ببرید.

در سال ۱۹۶۸ چند خودرو در دبی به ثبت رسیده بود؟

بر اساس آمارها در سال ۱۹۶۸ میلادی تنها ۱۳ خودرو در شهر دبی به ثبت رسیده بود که نشان دهنده تحول عظیم در زیرساخت حمل ونقل این شهر در دهه های بعدی است.

وزیر شادی امارات چه وظیفه ای دارد؟

وزیر دولت در امور شادی و رفاه در امارات مسئول تدوین و اجرای سیاست ها و برنامه هایی است که با هدف افزایش سطح شادی رضایت و کیفیت زندگی در میان شهروندان و ساکنان کشور انجام می شود.

واقعیت عجیب در مورد خودپردازهای دبی چیست؟

واقعیت عجیب این است که در دبی خودپردازهایی وجود دارند که به جای پول نقد شمش ها و سکه های کوچک طلا را بر اساس قیمت لحظه ای بازار جهانی طلا به مشتریان ارائه می دهند.

امروزه مسابقات شترسواری در دبی چه تغییری کرده است؟

امروزه در مسابقات شتردوانی در دبی به جای استفاده از سوارکاران انسانی خردسال که در گذشته رایج بود از ربات های کوچک و سبک وزن که از راه دور کنترل می شوند استفاده می شود.

آیا شهر دبی رکورد جهانی گینس هم دارد؟

بله دبی با ثبت بیش از ۱۳۰ رکورد جهانی در کتاب رکوردهای گینس از جمله برای بلندترین ساختمان و بزرگترین جزیره مصنوعی یکی از شهرهایی است که بیشترین تعداد رکورد گینس را به خود اختصاص داده است.

زبان اصلی مردم دبی چیست؟

با وجود اینکه زبان رسمی عربی است به دلیل جمعیت بالای مهاجران و گردشگران زبان انگلیسی به عنوان زبان اصلی ارتباطات روزمره و تجارت در دبی عمل می کند و زبان رایج محسوب می شود.