چه کسانی دم از امنیت سوریه جدید می‌زنند؟

به گزارش خبرگزاری EDHA، آمریکا و متحدان غربی آن، در صدد ارائه همان روایت مخدوش و وارونه همیشگی نسبت به تحولات گذشته، جاری و آتی در نظام بین‌الملل هستند. این رویکرد مزورانه، در بیانیه پایانی نشست گروه هفت در خصوص تحولات سوریه هم نمود پیدا کرد.

تولید، تثبیت و تقویت بحران‌های مزمن و عمیق در سوریه، تبدیل به یک راهبرد کلان در میان حامیان غربی رژیم اشغالگر قدس شده است

کشور‌های گروه هفت اعلام ‌کرده‌اند که حمایت آنها از دولت آینده سوریه مشروط به پای‌بندی به حقوق بشر، احترام به حقوق زنان و اقلیت‌ها و برقراری حاکمیت قانون است. نقطه اوج این بیانیه، جایی است که کشور‌های گروه هفت (G۷) خواستار یک فرایند انتقالی قابل اعتماد و معتبر در سوریه هستند که تمامی گروه‌های جمعیتی را در بر گرفته و از آنها محافظت کند! 

آمریکا، کانادا، انگلیس، فرانسه، آلمان، ایتالیا و ژاپن اعضای گروه هفت را تشکیل می‌دهند. به عبارت بهتر، کشور‌هایی بیانیه پایانی گروه هفت در خصوص تحولات سوریه را تنظیم کرده‌اند که اکثرا خالق و مولد بحران در این کشور آسیای غربی بوده‌اند. 

تولید، تثبیت و تقویت بحران‌های مزمن و عمیق در سوریه، تبدیل به یک راهبرد کلان در میان حامیان غربی رژیم اشغالگر قدس شده است. اکنون مقامات آمریکایی و اروپایی به گونه‌ای از نگرانی‌های خود در خصوص آینده سوریه سخن می‌گویند که گویا از ابتدای ماجرا در گوشه‌ای قرار داشته و به صورت ناگهانی، از تحولات جاری در این کشور باخبر شده‌اند. 

همگان به یاد دارند که دستگاه‌های اطلاعاتی و نظامی اکثر کشور‌های عضو گروه هفت، در تاسیس داعش، جبهه النصره (هیئت تحریرالشام فعلی)، ارتش ملی آزاد و سایر گروه‌های تروریستی، در سوریه و عراق نقش داشته‌اند و هدف مشترک آنها در بین سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۸ میلادی، سرنگونی حکومت‌های سوریه و عراق و تبدیل این کشور‌ها به یک زمین سوخته بود.

 با این حال، جبهه مقاومت با حضور به‌هنگام و مسئولانه خود در میدان نبرد، این معادله را به ضرر غرب و رژیم اشغالگر قدس تغییر داد. اکنون، رد پای این بازیگران در پروسه بازتولید بحران در غرب آسیا قابل مشاهده است. در چنین شرایطی بیانیه پایانی اعضای گروه هفت چیزی جز یک آدرس غلط و مزورانه به شمار نمی‌آید. 

هفت کشور حامی تروریسم و خشونت در سوریه مدعی شده‌اند که با دولت آینده دمشق همکاری و از آن به طور کامل حمایت خواهند کرد؛ مشروط بر اینکه این دولت «با معیار‌های بین‌المللی تطابق داشته باشد و از عهده فرایند یاد شده برآید».

این کشور‌ها تاکید کرده‌اند که علاوه بر این، باید تمامیت ارضی و وحدت ملی سوریه حفظ شود و استقلال و حاکمیت آن مورد احترام قرار گیرد.

مهم‌ترین سوالی که باید از سران این هفت کشور پرسید، این است که سکوت آنها در برابر اشغالگری صهیونیست‌ها در جولان و انهدام زیرساخت‌های نظامی و امنیتی سوریه، با کدام قانون و حتی عرف گذشته وجاری در نظام بین‌الملل (مطابق شناخته شده‌ترین قواعد حقوقی) منطبق است؟! از سوی دیگر، اگر گروه هفت واقعا به دنبال حمایت از تمامیت ارضی سوریه است، چرا در طول بیش از یک دهه اخیر، صد‌ها میلیارد دلار صرف تاسیس و حمایت از گروه‌های تروریستی در منطقه کرده است!