تصویر روز ناسا: نواختری در همسای گی سحابی سیاره نما

به گزارش EDHA، در مرکز این منظومه، کوتوله سفیدی واقع شده که هسته داغ بازمانده از مرگ ستاره ای خورشیدمانند است. این سحابی با سحابی دایره مانند «آتش بازی» (Firework) احاطه شده که درواقع، گازهایی است که طی انفجار گرماهسته ای روی سطح کوتوله سفید در سال 1901 به فضا پرتاب شده اند.

گازهای سرخ رنگی که پیرامون سحابی آتش بازی دیده می شوند، جو ستاره خورشیدمانند مرکزی هستند که در آخرین مراحل زندگی ستاره (غول سرخ) متورم شده و از آن گریخته اند. این لایه های گاز که سحابی سیاره نمای پخشیده ای را تشکیل داده اند، ده ها هزار سال پیش از انفجار نواختر 1901 منتشر شده اند.

گازهای کم فروغ خاکستری رنگی هم که در زمینه دیده می شوند، توده های ماده میان ستاره ای است که به نظر می رسد تصادفاً در حال عبور از این مجموعه است.

سال 1901، نواختر GK برساوش منفجر شد و برای چند هفته از ستاره ابط الجوزا (آلفا-جبار) هم روشن تر به نظر می رسد. پس از مرگ آن ستاره خورشیدمانند، کوتوله سفید برجامانده به لطف جاذبه نسبتاً قدرتمند خود، توده ها ماده را از ستاره همدمش به خود جذب می کرد و رفته رفته بر جرمش می افزود. انباشته شدن تدریجی هیدروژن و هلیوم خام در سطح کوتوله سفید، سبب می شد که هرازگاهی انفجاری گرماهسته ای (گداخت هسته ای) در سطح کوتوله اتفاق بیفتد و علاوه بر پخش شدن توده های ماده، کوتوله با درخششی کوتاه، کل کهکشان را تحت تاثیر قرار دهد. اخترشناسان از دیرباز، این اتفاق را «نواختر» (Nova) نامیده اند.

امسال هم به نظر می رسد که شاهد رویداد مشابهی خواهیم بود. انتظار می رود که منظومه ستاره ای T-اکلیل شمالی تا 6 ماه آینده، فورانی نواختری داشته باشد و چشم انداز منحصربه فردی در آسمان شب به راه بیندازد.

اعتبار تصویر و حق چاپ: Deep Sky Collective. برای مشاهده عکس در ابعاد بزرگ، اینجا را کلیک کنید.

منبع: تصویر روز ناسا

5454