خلاصه کتاب مجوس ( نویسنده جان فاولز)

خلاصه کتاب مجوس، شاهکار جان فاولز، رمانی پیچیده و چندلایه است که مرز میان واقعیت و توهم را در هم می شکند. این اثر شما را به هزارتویی از خودشناسی، اگزیستانسیالیسم و بازی های ذهنی دعوت می کند.

رمان «مجوس» (The Magus) اثر بی بدیل جان فاولز، یکی از شاهکارهای ادبیات قرن بیستم و نمادی از رمان پست مدرن و روان شناختی است. این کتاب، خواننده را به سفری پر رمز و راز و چالش برانگیز در اعماق ذهن و ماهیت حقیقت می برد. برخلاف بسیاری از رمان ها که خط داستانی مشخصی دارند، «مجوس» اثری است که مدام تعاریف خود را از واقعیت تغییر می دهد و خواننده را مجبور به بازنگری پیوسته در باورها و فرضیات خود می کند. هدف از این مقاله، ارائه یک خلاصه داستانی جامع، همراه با تحلیل های عمیق فلسفی، روان شناختی و ادبی است تا خواننده نه تنها با ماهیت داستان آشنا شود، بلکه به درک عمیق تری از پیام ها و لایه های پنهان این اثر ماندگار دست یابد.

جان فاولز: خالق هزارتوی کلمات و ذهن (معرفی نویسنده)

جان فاولز (۱۹۲۶-۲۰۰۵)، نویسنده و رمان نویس برجسته انگلیسی، یکی از تأثیرگذارترین چهره های ادبیات مدرن و پست مدرن قرن بیستم است. او که فارغ التحصیل دانشگاه آکسفورد بود، در طول زندگی خود تجربه های متنوعی کسب کرد که هر یک به نوعی در آثار او بازتاب یافتند. یکی از مهم ترین این تجربیات، اقامتش در یونان در اوایل دهه ۱۹۵۰ بود؛ جایی که به تدریس مشغول بود و هسته اولیه رمان «مجوس» در ذهنش شکل گرفت. فضای جزایر یونان، باستانی بودن، و فرهنگ مرموز آن تأثیر عمیقی بر شکل گیری جهان ذهنی و داستانی فاولز گذاشت.

شهرت فاولز در سال ۱۹۶۳ با انتشار رمان «کلکسیونر» آغاز شد که با استقبال گسترده ای مواجه گشت. اما این «مجوس» بود که در سال ۱۹۶۵، او را به عنوان یک نویسنده پیشرو و نوآور تثبیت کرد. دیگر آثار برجسته او نظیر «زن ستوان فرانسوی» نیز جایگاه او را در ادبیات جهان محکم تر ساختند. «مجوس» نه تنها یک رمان، بلکه یک «آزمون رورشاخ» ادبی است؛ فاولز خود معتقد بود که رمان باید پرسشگر باشد نه پاسخ دهنده. او این اثر را نوعی «بازی خدا» (Godgame) می نامید، که در آن خواننده نیز مانند شخصیت اصلی، درگیر یک بازی ذهنی و فلسفی می شود. فاولز به فلسفه واگذاری (relinquishment) در نویسندگی اعتقاد داشت؛ به این معنا که نویسنده باید فضایی برای خواننده بگذارد تا او خودش جای خالی ناگفته ها را پر کند و به تفسیر و تأویل دست یابد. این رویکرد، هسته اصلی پیچیدگی ها و پایان های باز در آثار او، به ویژه در «مجوس»، را تشکیل می دهد و به خواننده فرصت می دهد تا در عمق معنا غرق شود و به خودشناسی برسد.

ورود به هزارتوی مجوس: خط سیر داستان (Plot Summary)

رمان «مجوس» خواننده را به یک هزارتوی پیچیده از واقعیت، توهم و چالش های روان شناختی می کشاند که داستان آن در جزیره ای مرموز در یونان می گذرد. این داستان حول محور شخصیتی به نام نیکلاس اورفه، مردی جوان و بی هدف، شکل می گیرد که در جستجوی معنای زندگی خود را به یک بازی ذهنی ناخواسته می افکند.

نیکلاس اورفه: قهرمان یا قربانی؟

نیکلاس اورفه، راوی داستان «مجوس»، جوانی است بریتانیایی که پس از فارغ التحصیلی از آکسفورد، احساس بی هدف بودن و بیزاری از زندگی روزمره دارد. او فردی هوس باز، متفکر و در عین حال در قیدوبند هیچ گونه مسئولیت پذیری نیست. رابطه سطحی اش با دختری به نام الیسون، پیش از سفرش به یونان، گواهی بر این بی تعهدی و فرار از عمق عواطف است. نیکلاس برای رهایی از این پوچی و یافتن یک ماجراجویی جدید، شغل معلمی در یک مدرسه خصوصی در جزیره فراکسوس یونان را می پذیرد. این انتخاب، شروعی برای سفر درونی و بیرونی او به سوی ناشناخته هاست، سفری که مرزهای واقعیت او را برای همیشه دگرگون خواهد کرد.

جزیره فراکسوس و آغاز بازی خدا

با ورود نیکلاس به جزیره فراکسوس، اتمسفر مرموز و اسرارآمیز داستان آغاز می شود. جزیره، مکانی خیالی اما الهام گرفته از تجربیات واقعی فاولز در یونان، خود به عنصری حیاتی در پیشبرد داستان تبدیل می شود. نیکلاس به طور اتفاقی با موریس کنخیس، پیرمردی ثروتمند، منزوی و مرموز که در عمارتی بزرگ و دورافتاده زندگی می کند، ملاقات می کند. کنخیس خود را فردی با استعدادهای ماورایی و فلسفی معرفی می کند و به تدریج نیکلاس را به یک بازی یا تئاتر خدا (Godgame) می کشاند. این بازی، مجموعه ای از نمایش های پیچیده و توهم زا است که کنخیس با استفاده از بازیگران مختلف و صحنه آرایی های دقیق، برای نیکلاس ترتیب می دهد. هدف واقعی کنخیس از این بازی در ابتدا کاملاً نامشخص است، و همین ابهام، حس کنجکاوی و وحشت نیکلاس (و خواننده) را در هر لحظه افزایش می دهد.

پیچیدگی ها و لایه های بازی: توهم و واقعیت

بازی کنخیس به سرعت ابعاد پیچیده تری به خود می گیرد. شخصیت هایی مبهم و متغیر مانند لیلی (که می تواند زنی زیبا، عشق قدیمی کنخیس، یا صرفاً یک بازیگر باشد) و جوجو وارد صحنه می شوند. هویت ها پیوسته تغییر می کنند و مرز میان واقعیت و توهم به شکلی حیرت انگیز محو می شود. نیکلاس در این هزارتو با چالش های روانی، عاطفی و اخلاقی عمیقی روبه رو می شود. او بارها مورد فریب و دستکاری قرار می گیرد و مجبور به مواجهه با ترس ها، امیال پنهان و حقیقت وجودی خود می شود. ارجاعات گسترده به اساطیر یونان باستان، ادبیات کلاسیک (به ویژه شکسپیر)، و روان شناسی یونگ و فروید، به این بازی عمق و لایه های معنایی بیشتری می بخشد و آن را به فراتر از یک سرگرمی صرف سوق می دهد. نیکلاس در هر مرحله از بازی، مجبور به بازنگری در فهم خود از جهان و انسان می شود.

پایان باز و میراث ابهام

با پیشرفت داستان، بازی کنخیس به اوج خود می رسد و به دادگاه نیکلاس ختم می شود. این دادگاه، که بیشتر شبیه به یک محاکمه فلسفی و روان شناختی است، نیکلاس را مجبور به رویارویی با تمام انتخاب ها، دروغ ها و مسئولیت ناپذیری های گذشته اش می کند. پس از این مراحل، نیکلاس از جزیره و بازی کنخیس رها می شود، اما زندگی او دیگر هرگز به قبل بازنمی گردد. رمان با پایانی باز و نامشخص به اتمام می رسد که سوالات بسیاری را بی پاسخ می گذارد. این پایان باز، یکی از ویژگی های اصلی فلسفه فاولز در نویسندگی است که خواننده را دعوت می کند تا خودش به معنا و نتیجه گیری دست یابد. سرنوشت نیکلاس پس از بازی و اینکه آیا او واقعاً به خودشناسی رسیده یا صرفاً قربانی یک فریب بزرگ بوده است، به تفسیر خواننده واگذار می شود و همین امر، «مجوس» را به اثری ماندگار و بحث برانگیز تبدیل می کند.

لایه های پنهان: بررسی تم ها و مفاهیم اصلی رمان مجوس

«مجوس» صرفاً یک داستان نیست؛ این رمان یک بستر غنی برای کاوش در عمیق ترین مفاهیم فلسفی و روان شناختی است که به شیوه ای هنرمندانه در تار و پود روایت تنیده شده اند. جان فاولز با قلم توانای خود، سوالات اساسی درباره وجود انسان، ماهیت واقعیت و مسئولیت پذیری فردی را مطرح می کند.

هویت و جستجوی خود

محور اصلی رمان «مجوس»، سفر نیکلاس اورفه برای کشف هویت واقعی خود و رسیدن به خودشناسی است. نیکلاس در ابتدای داستان، فردی بی ریشه، بی هدف و با هویتی متزلزل است که از واقعیت فرار می کند. بازی های کنخیس او را مجبور می کند تا با جنبه های تاریک و پنهان شخصیتش روبه رو شود. این مواجهه با خود واقعی، اغلب دردناک و چالش برانگیز است، اما در نهایت به پالایش و تغییر نیکلاس می انجامد. رمان نشان می دهد که هویت ثابت و از پیش تعیین شده ای وجود ندارد؛ بلکه هویت در فرآیند انتخاب ها، مواجهه ها و بازنگری های مداوم شکل می گیرد.

واقعیت در برابر توهم: مرزهای محو شده

یکی از برجسته ترین تم های «مجوس»، محو شدن مرز میان واقعیت و توهم است. کنخیس با استفاده از نمایش های پیچیده، نقشه های دقیق و تغییر مداوم هویت ها، نیکلاس را در یک دنیای ساختگی غرق می کند. این توهمات آنقدر واقعی به نظر می رسند که نیکلاس (و خواننده) توانایی تشخیص حقیقت را از دست می دهند. فاولز با این تکنیک، ماهیت ادراک انسان را به چالش می کشد و این پرسش را مطرح می کند که آیا آنچه ما به عنوان واقعیت می شناسیم، چیزی جز مجموعه ای از توهمات و تفسیرهای ذهنی ماست؟ این سردرگمی عمدی، خواننده را به تأمل در ماهیت خودِ واقعیت و باورهایش وامی دارد.

آزادی، انتخاب و مسئولیت پذیری

«مجوس» بر اهمیت آزادی انتخاب و پیامدهای آن تأکید دارد. نیکلاس در طول بازی، بارها با موقعیت هایی روبه رو می شود که باید دست به انتخاب بزند؛ انتخاب هایی که پیامدهای اخلاقی و وجودی عمیقی دارند. کنخیس او را مجبور می کند تا مسئولیت تصمیماتش را بپذیرد و از پیامدهای بی تفاوتی و خودخواهی اش آگاه شود. رمان نشان می دهد که آزادی واقعی نه در رهایی از هرگونه قید و بند، بلکه در پذیرش مسئولیت کامل انتخاب های خود و پیامدهای آن هاست. این پیام، هسته اصلی اندیشه های اگزیستانسیالیستی در رمان را تشکیل می دهد.

اگزیستانسیالیسم، پوچی و معنا

رمان «مجوس» به شدت تحت تأثیر فلسفه اگزیستانسیالیسم است، به ویژه ایده های آلبر کامو و ژان پل سارتر. نیکلاس در ابتدای داستان، با پوچی زندگی و بی معنایی وجود مواجه است. او احساس بیگانگی و دلزدگی می کند. بازی کنخیس، نیکلاس را مجبور می کند تا با این پوچی روبرو شده و برای خود معنایی خلق کند. رمان به این ایده می پردازد که زندگی ذاتاً بی معنا نیست، بلکه این انسان است که با انتخاب ها و اقدامات خود، به زندگی معنا می بخشد. مواجهه با آزادی مطلق و بار مسئولیت ناشی از آن، محوری ترین تجربه اگزیستانسیالیستی نیکلاس است.

هنر، داستان گویی و کنخیس به مثابه خالق

کنخیس در «مجوس» نه تنها یک بازیگر یا فریبکار، بلکه یک هنرمند تمام عیار است. او با زندگی نیکلاس و دیگران، رمان می نویسد و انسان ها را به جای کلمات، به عنوان عناصر داستانی خود به کار می گیرد. این تم، به ماهیت هنر و قدرت داستان گویی می پردازد. کنخیس به مثابه یک خالق عمل می کند که دنیایی را با قواعد خاص خود می آفریند و نیکلاس را در آن رها می کند. این ایده، سوالاتی را درباره مرزهای اخلاقی هنر و تأثیر هنرمند بر سوژه هایش مطرح می کند.

انعکاس جنگ، قدرت و اخلاق

اگرچه جنگ جهانی دوم مستقیماً در داستان روایت نمی شود، اما تأثیرات و پیامدهای آن به طور عمیقی در زیرلایه های رمان «مجوس» و به ویژه در شخصیت کنخیس و بازی هایش مشهود است. فاولز که خود در دوران جنگ به سربازی رفته بود، آگاهی از بی رحمی ها و پوچی های جنگ را به کار خود آورده است. کنخیس از طریق داستان ها و صحنه سازی هایی که انجام می دهد، مفاهیم قدرت، اخلاق و خشونت را به چالش می کشد. او سعی دارد نیکلاس را با واقعیت های تلخ تاریخ و قدرت فریب و کنترل آشنا کند. این بخش از رمان، ابعاد فلسفی و اجتماعی عمیق تری به داستان می بخشد و آن را از یک معمای صرف فراتر می برد.

ذهن انسان کهکشان تره تا خود کهکشان – و همه این ها برای چندصد متر گِل که مفت هم نمی ارزید.

شخصیت های کلیدی: بازیگران بازی خدا

در هزارتوی «مجوس»، هر شخصیت نقش کلیدی در پیشبرد بازی خدا و دگرگونی نیکلاس اورفه ایفا می کند. این شخصیت ها بیش از آنکه صرفاً کاراکتر باشند، نمادهایی از ایده ها و مفاهیم پیچیده ای هستند که فاولز قصد بیان آن ها را دارد.

نیکلاس اورفه: راوی نامعتبر

نیکلاس اورفه، شخصیت اصلی و راوی رمان، دانشجویی بریتانیایی و شاعر است که پس از فارغ التحصیلی از آکسفورد، به دلیل بی هدف بودن و حس بیگانگی، شغل معلمی در یونان را انتخاب می کند. او شخصیتی پیچیده، خودخواه، هوس باز و در عین حال جستجوگر معناست. نیکلاس را می توان یک راوی نامعتبر دانست؛ چرا که برداشت های او از رویدادها اغلب تحت تأثیر احساسات، ترس ها و فریب های کنخیس قرار می گیرد. این عدم قطعیت در روایت نیکلاس، خواننده را نیز درگیر ابهام داستان می کند و او را به شک و تردید در مورد آنچه واقعاً اتفاق می افتد وامی دارد. سفر نیکلاس، سفر به اعماق ناخودآگاه خود است.

موریس کنخیس: مجوس، جادوگر یا روان درمانگر؟

موریس کنخیس، شخصیت مجوس یا جادوگر داستان، پیرمردی مرموز و ثروتمند است که در عمارتی دورافتاده در جزیره فراکسوس زندگی می کند. او طراح اصلی بازی خدا است که نیکلاس را در آن درگیر می کند. کنخیس را می توان به عنوان یک روان شناس، یک هنرمند، یک فریبکار، یا حتی یک شخصیت نیمه الهی تعبیر کرد. او با دستکاری واقعیت و ذهن نیکلاس، او را به چالش می کشد تا با حقیقت وجودی خود روبه رو شود. انگیزه های کنخیس هرگز به طور کامل برای خواننده آشکار نمی شود و همین امر بر رازآلودگی و جذابیت شخصیت او می افزاید. او نمادی از قدرت و کنترل است، کسی که مرزهای اخلاق و واقعیت را زیر پا می گذارد تا به اهداف خود دست یابد.

لیلی و الیسون: کاتالیزورهای تغییر

دو زن اصلی در زندگی نیکلاس، لیلی و الیسون، نقش های حیاتی در پیشبرد داستان و دگرگونی نیکلاس ایفا می کنند. الیسون، دوست دختر نیکلاس پیش از سفر به یونان، نمادی از زندگی عادی و روابط سطحی است که نیکلاس از آن فرار می کند. ترک کردن الیسون توسط نیکلاس، نشان دهنده فرار او از مسئولیت پذیری و تعهد است. لیلی، که هویتش در طول رمان بارها تغییر می کند (گاهی معشوقه کنخیس، گاهی معشوقه نیکلاس، و گاهی صرفاً یک بازیگر)، نمادی از ابهام، اغواگری و حقیقت پنهان است. حضور لیلی در بازی کنخیس، نیکلاس را به شدت تحت تأثیر قرار می دهد و باعث می شود او با عشق، هوس، حسادت و خیانت مواجه شود. این دو زن، هر یک به شیوه خود، کاتالیزورهایی برای تغییر و رشد نیکلاس هستند، و او را به سمت درک عمیق تری از روابط انسانی و ماهیت احساسات می برند.

چرا «مجوس» رمانی خواندنی است؟ (ارزش پیشنهادی برای خواننده)

خواندن «مجوس» تجربه ای فراتر از یک رمان معمولی است؛ این کتاب یک سفر ذهنی و روحی است که می تواند دیدگاه شما را نسبت به واقعیت، هویت و آزادی دگرگون کند. اگر به دنبال اثری هستید که شما را به تفکر عمیق وادار کند، مرزهای ذهن تان را به چالش بکشد و لایه های پنهان وجودی تان را آشکار سازد، «مجوس» انتخابی بی نظیر است. این رمان، ژانرهای معمایی، روان شناختی، فلسفی و حتی دلهره آور را به شکلی هنرمندانه در هم می آمیزد و قلم توانای جان فاولز، جذابیت ادبی آن را دوچندان می کند. «مجوس» نه تنها داستانی پرکشش را روایت می کند، بلکه ابزاری برای تأمل در ماهیت هستی و خودشناسی است.

«مجوس» در ایران: بررسی ترجمه پیمان خاکسار و حواشی آن

رمان «مجوس» در ایران، عمدتاً با ترجمه پیمان خاکسار توسط نشر چشمه شناخته شده است. این ترجمه، در فضای ادبی فارسی زبان با نظرات بسیار متفاوتی روبرو شده است؛ از ستایش تا انتقادهای شدید. برخی منتقدان و خوانندگان، ترجمه خاکسار را روان، جذاب و وفادار به لحن فاولز می دانند که توانسته پیچیدگی های متن اصلی را به خوبی به فارسی برگرداند. این گروه معتقدند که خاکسار با ظرافت، فضای رازآلود و فلسفی رمان را حفظ کرده است.

در مقابل، برخی دیگر انتقاداتی جدی به این ترجمه وارد می کنند. مهم ترین این انتقادات مربوط به مسئله سانسور است. هرچند مترجم در مصاحبه ها ادعا کرده که ترجمه کامل و بدون سانسور است و تنها تغییرات جزئی در بخش های اروتیک ایجاد شده، اما برخی خوانندگان و صاحب نظران معتقدند که بخش هایی از متن اصلی (به ویژه صحنه های صریح جنسی و برخی توضیحات فلسفی) حذف یا تعدیل شده اند. این موضوع در رمان هایی با مضمون روان شناختی و اگزیستانسیالیستی مانند «مجوس» که لایه های جنسی و روان کاوانه بخشی از ساختار معنایی آن هستند، می تواند تأثیر قابل توجهی بر درک کامل اثر بگذارد. علاوه بر این، برخی از نظرات به این اشاره دارند که مترجم و ناشر، در معرفی و تبلیغ کتاب، بیش از حد از واژگانی نظیر شاهکار و یکی از بهترین های قرن استفاده کرده اند که این اغراق، باعث ایجاد انتظارات کاذبی در خوانندگان شده که ممکن است پس از مطالعه، احساس ناامیدی کنند. با این حال، باید اذعان داشت که ترجمه پیمان خاکسار، علیرغم تمامی بحث ها، نقش بسزایی در معرفی و گسترش خوانش «مجوس» در میان فارسی زبانان داشته است.

از صفحات تا پرده نقره ای: اقتباس های سینمایی «مجوس»

پیچیدگی ها و لایه های متعدد رمان «مجوس»، همواره چالش بزرگی برای اقتباس سینمایی آن بوده است. اولین و تنها اقتباس سینمایی از این رمان، در سال ۱۹۶۸ به کارگردانی گای گرین و با بازی مایکل کین در نقش نیکلاس و آنتونی کویین در نقش کنخیس ساخته شد. این فیلم، علیرغم حضور بازیگران مطرح و فیلمنامه نویسی خود جان فاولز، با شکست انتقادی و تجاری مواجه شد.

حتی خود فاولز نیز از نتیجه نهایی فیلم رضایت نداشت. مایکل کین، بازیگر نقش اصلی، بعدها این فیلم را یکی از بدترین فیلم هایی دانست که در آن ایفای نقش کرده است. دلیل اصلی این عدم موفقیت، دشواری انتقال هزارتوی ذهنی، ابهامات فلسفی، و مرزهای محو شده واقعیت و توهم از یک رمان طولانی و چندوجهی به فرم بصری سینما بود. داستان «مجوس» بیش از آنکه بر رویدادهای اکشن و خطی استوار باشد، بر درونیات شخصیت ها، بازی های ذهنی و تأملات فلسفی تمرکز دارد که تصویرسازی آن ها روی پرده بسیار دشوار است. در سال های اخیر، بحث هایی درباره ساخت یک مینی سریال از این رمان مطرح شده است، از جمله اعلام سم مندس، کارگردان بریتانیایی، در سال ۲۰۲۰ برای ساخت چنین پروژه ای. فرم مینی سریال، به دلیل داشتن زمان بیشتر و امکان پرداختن عمیق تر به جزئیات و لایه های داستانی، می تواند گزینه مناسب تری برای اقتباس از اثری به پیچیدگی «مجوس» باشد.

قربانی به کسی می گن که چیزی به ش تحمیل می شه بدون اینکه انتخاب دیگه ای داشته باشه.

جملاتی از کتاب مجوس

«شما به دنیاهای دیگه سفر می کنید؟»

«بله. من به دنیاهای دیگه سفر می کنم.»

«اگه بتونی به من بگی جسم کجا تموم می شه و ذهن کجا شروع، اون وقت جوابت رو می دم.»

روزی در یکی از اتاق های گالری تیت ایستاده بودیم. الیسون کمی از وزنش را روی من انداخته بود و دست دردستم با حالت بچگانه ی انگار آب نبات به دهانش به تابلویی از رنوآر نگاه می کرد. یک آن احساس کردم ما یک بدن ایم، یک آدم، و اگر همان لحظه ناپدید شود نیمی از وجودم را گم کرده ام. حسی هولناک و مرگ آسا که هر کس کم تر از من حسابگر و خودخواه، به راحتی درک می کرد نامش عشق است. من فکر کردم هوس است. یک راست رفتیم خانه.

مصاحبه های شغلی بسیاری کردم و چون اشتیاقی را نشان نمی دادم که دنیا از یک جویای کار جوان انتظار دارد، در تک تک شان شکست خوردم.

دیگر نمی خواهم زندگی کنم. بیش تر عمرم به نخواستن زندگی گذشته. تنها جایی که خوشحالم این جا در کلاس درس است که مجبورم به چیز دیگری فکر کنم، یا مواقعی که کتاب می خوانم یا سینما می روم. یا توی تخت. فقط وقتی خوشحالم که یادم می رود وجود دارم. وقتی که فقط چشمان و گوش ها و پوستم وجود دارند. یادم نمی آید در این دو سه سال اخیر خوشحال بوده باشم.

چشمانش تمنا می کردند که حرف هایش را باور کنم و به شکلی غیرقابل درک از صرف تظاهر به باور حرف هایش دست کشیدم. می دانستم مدارک می توانند دروغ بگویند، صدا می تواند دروغ بگوید، حتی الحان صدا می توانند دروغ بگویند، ولی چشم ها عریانی ای دارند؛ تنها عضو بدن انسان اند که هرگز فریب کاری نیاموخته اند.

من به تو می گم جنگ چیه. جنگ بیماری روانی حاصل از ناتوانی در مشاهده ی نسبت هاست. نسبت ما با همتایان مون. نسبت ما با موقعیت اقتصادی و تاریخی مون. و بالاتر از همه نسبت ما با نیستی، با مرگ.

ما تو یونان یه ترانه ی قدیمی داریم که می گه، کسی که برای نان می دزده بی گناهه، کسی که برای طلا می دزده گناهکاره.

«چرا تو همیشه پوزخند داری جوجو؟»

«چون خوشحالم.»

«خسته نمی شی؟»

«نه.»

به هیچ وجه حرف افرادی را باور نکنید که به شما می گویند این رمان زیادی سخت یا رازآلود است. «جان فاولز» در کنار همه ی تله های فلسفی و روان شناختی، رمانی نفسگیر نوشته است.

مشخصات کتاب «مجوس» (نسخه فارسی)

عنوان	نویسنده	مترجم	ناشر	سال انتشار	تعداد صفحات	شابک
مجوس	جان فاولز	پیمان خاکسار	نشر چشمه	۱۳۹۷ (اولین چاپ فارسی)	۷۸۳	۹۷۸-۶۰۰-۲۲۹-۹۷۹-۶

نتیجه گیری

رمان «مجوس» اثر جان فاولز، نه تنها یک داستان هیجان انگیز و معمایی است، بلکه سفری عمیق به لایه های پنهان ذهن و روح انسان محسوب می شود. این کتاب با درهم تنیدن واقعیت و توهم، و پرداختن به مفاهیم پیچیده ای چون هویت، آزادی، اگزیستانسیالیسم و ماهیت هنر، خواننده را به چالشی فکری دعوت می کند. «مجوس» اثری است که پس از اتمام مطالعه نیز، ذهن خواننده را درگیر خود نگه می دارد و او را به تأمل در زندگی و انتخاب هایش وامی دارد. بی شک، جایگاه این رمان به عنوان یکی از مهم ترین آثار پست مدرن و روان شناختی قرن بیستم، برآمده از همین عمق و توانایی آن در برانگیختن سوالات اساسی در ذهن مخاطب است.