plagiarism چیست

پلاجیاریسم یا سرقت ادبی به معنای استفاده از اثر ایده یا کلام دیگران بدون ذکر منبع و انتساب آن به خود است. این عمل نوعی دستبرد فکری و نقض مالکیت معنوی محسوب می‌شود که پیامدهای جدی حقوقی اخلاقی و حرفه‌ای دارد.

تعریف سرقت ادبی

سرقت ادبی که با اصطلاح لاتین پلاجیاریسم (Plagiarism) نیز شناخته می‌شود به بهره‌برداری از آثار فکری نوشته‌ها ایده‌ها یا داده‌های شخص دیگر بدون ارائه ارجاع مناسب و معرفی صاحب اصلی اثر اطلاق می‌گردد. این عمل نه تنها در حوزه ادبیات و نگارش بلکه در تمامی عرصه‌های تولید محتوا از جمله تحقیقات علمی مقالات دانشگاهی آثار هنری نرم‌افزارها و حتی سخنرانی‌ها مصداق پیدا می‌کند. در واقع هرگونه استفاده از محتوای تولید شده توسط دیگری به گونه‌ای که به نظر برسد آن محتوا متعلق به خود شماست مصداق بارز سرقت علمی و ادبی است. این پدیده به اعتبار فرد و همچنین اعتبار جامعه علمی یا حرفه‌ای آسیب جدی وارد می‌کند و زیربنای اعتماد در تولید دانش را متزلزل می‌سازد. رعایت اصول اخلاقی در استفاده از آثار دیگران و اهمیت ارجاع‌دهی صحیح ستون فقرات تولید محتوای اصیل و قابل اعتماد است و عدم پایبندی به این اصول به عنوان یک تخلف آشکار محسوب می‌شود.

انواع سرقت ادبی

سرقت ادبی اشکال مختلفی دارد که هر یک به نوعی به استفاده نادرست از آثار دیگران مربوط می‌شوند. شناخت این دسته‌بندی‌ها به درک بهتر ماهیت پلاجیاریسم و روش‌های پیشگیری از آن کمک می‌کند. این پدیده‌ می‌تواند از کپی کردن کامل یک متن تا استفاده جزئی از ایده‌ها بدون ذکر منبع را شامل شود. انواع متداول سرقت ادبی بر اساس شیوه و میزان کپی‌برداری یا استفاده از اثر اصلی دسته‌بندی می‌شوند که هر کدام تبعات و روش‌های شناسایی خاص خود را دارند. در ادامه به بررسی سه نوع اصلی و متداول آن می‌پردازیم تا تفاوت‌ها و ویژگی‌های هر یک مشخص گردد و در هنگام تولید محتوا یا تحقیق دقت لازم برای اجتناب از این موارد به کار گرفته شود. این دسته‌بندی‌ها شامل سرقت مستقیم موزاییکی و سرقت ایده هستند که هر یک نیازمند توجه و رعایت اصول خاصی برای جلوگیری از وقوعشان می‌باشند.

سرقت ادبی مستقیم

سرقت ادبی مستقیم که به آن سرقت کلمه‌به‌کلمه نیز گفته می‌شود آشکارترین و جدی‌ترین نوع پلاجیاریسم است. در این روش فرد سارق بخش قابل توجهی از متن یا تمام آن را دقیقاً همان‌گونه که در منبع اصلی آمده کپی کرده و بدون قرار دادن در علامت نقل‌قول و ذکر منبع آن را در کار خود استفاده می‌کند. این نوع سرقت به وضوح نشان‌دهنده عدم رعایت اصول اخلاقی و دزدی آشکار مالکیت فکری است. معمولاً تشخیص سرقت مستقیم با استفاده از ابزارهای تشخیص سرقت ادبی بسیار آسان است زیرا شباهت متنی بسیار بالاست. این عمل نه تنها در محیط‌های آکادمیک بلکه در هر زمینه‌ای که تولید محتوا صورت می‌گیرد غیرقابل قبول بوده و می‌تواند منجر به پیامدهای بسیار سنگینی شود. در واقع سرقت مستقیم تلاشی برای فریب خواننده و انتساب کاری که توسط دیگری انجام شده به خود است و به همین دلیل بیشترین مجازات‌ها را در پی دارد.

سرقت ادبی موزاییکی

سرقت ادبی موزاییکی که گاهی به آن «وصله‌کاری» یا «سرقت اسپین شده» نیز گفته می‌شود کمی پیچیده‌تر از سرقت مستقیم است. در این روش فرد سارق کلمات و عباراتی را از منبع اصلی برداشته و با تغییرات جزئی در ساختار جمله افزودن چند کلمه یا جابه‌جایی ترتیب کلمات متنی جدید ایجاد می‌کند. با این حال هسته اصلی جملات و بخش‌های کلیدی متن همچنان از منبع اصلی گرفته شده و بدون ارجاع مناسب استفاده می‌شود. این نوع سرقت تلاش می‌کند تا با پنهان کردن شباهت مستقیم از شناسایی آسان جلوگیری کند اما همچنان به عنوان سرقت ادبی محسوب می‌شود زیرا ایده و بخش‌های عمده ساختار جمله متعلق به نویسنده اصلی است. تشخیص سرقت موزاییکی برای ابزارهای پیشرفته‌تر تشخیص پلاجیاریسم ممکن است اما نیازمند تحلیل عمیق‌تر ساختار جمله و نه فقط شباهت کلمه‌به‌کلمه است. این روش نیز نقض آشکار حقوق مالکیت فکری است.

سرقت ادبی ایده

سرقت ادبی ایده به استفاده از ایده‌ها مفاهیم تئوری‌ها نتایج تحقیقات یا چارچوب‌های فکری شخص دیگر بدون انتساب مناسب به صاحب اصلی آن گفته می‌شود. در این نوع سرقت ممکن است حتی کلمات و جملات کاملاً جدید و متفاوتی به کار رفته باشد اما اصل ایده یا مفهومی که در متن ارائه شده از کار دیگری گرفته شده و به گونه‌ای مطرح شده که انگار ایده متعلق به خود نویسنده است. این نوع سرقت ادبی ممکن است دشوارتر از سرقت متنی برای اثبات باشد اما به همان اندازه مخرب است زیرا ارزش کار فکری در ایده‌های نوآورانه و تحلیل‌های عمیق نهفته است. برای جلوگیری از سرقت ایده لازم است هر زمان که از ایده یا مفهوم خاصی که توسط شخص دیگری مطرح شده استفاده می‌کنید حتی اگر آن را با کلمات خود بازنویسی کرده‌اید به منبع اصلی و صاحب ایده ارجاع دهید. این کار نشان‌دهنده احترام به مالکیت فکری و صداقت آکادمیک است.

سرقت ادبی از خود (Self-Plagiarism)

سرقت ادبی از خود که با عنوان «خود سرقتی» یا Self-Plagiarism شناخته می‌شود زمانی رخ می‌دهد که فرد بخشی یا تمام کار قبلی خود را که قبلاً منتشر شده یا به عنوان کار جدید ارائه شده است مجدداً در اثر جدیدی استفاده کند بدون اینکه به انتشار قبلی آن اشاره کند. این عمل ممکن است در نگاه اول عجیب به نظر برسد زیرا فرد از محتوای خودش استفاده کرده است. با این حال در بسیاری از زمینه‌ها به ویژه در محیط‌های آکادمیک و انتشارات علمی این کار غیراخلاقی تلقی می‌شود. دلیل این امر این است که انتظار می‌رود هر کار جدید محتوای اصیل و جدیدی ارائه دهد. استفاده مجدد از کار قبلی بدون ارجاع مناسب می‌تواند خواننده را گمراه کند و این تصور را ایجاد نماید که مطالب ارائه شده کاملاً جدید هستند. همچنین در فرآیند انتشار مقالات علمی ناشران معمولاً حق انتشار اثر را از نویسنده دریافت می‌کنند و استفاده مجدد از آن بدون اجازه یا ارجاع می‌تواند نقض قرارداد انتشار قبلی نیز محسوب شود. بنابراین حتی هنگام استفاده از کارهای قبلی خود باید با ارجاع‌دهی مناسب و مشخص کردن بخش‌های استفاده شده از خود سرقتی جلوگیری کرد.

نمونه سرقت ادبی

برای درک بهتر مفهوم سرقت ادبی می‌توان به چند نمونه رایج اشاره کرد. فرض کنید یک دانشجو در حال نوشتن پایان‌نامه خود است و بخشی از متن را عیناً از یک کتاب یا مقاله کپی کرده و در پایان‌نامه خود قرار می‌دهد بدون اینکه آن بخش را در علامت نقل‌قول بگذارد و به منبع اصلی ارجاع دهد. این یک نمونه واضح از سرقت ادبی مستقیم است. مثال دیگر یک نویسنده وبلاگ است که مقاله‌ای را از وب‌سایت دیگری خوانده و سپس همان اطلاعات و ساختار مقاله را با کمی تغییر در کلمات بازنویسی کرده و به نام خود منتشر می‌کند؛ این می‌تواند مصداق سرقت ادبی موزاییکی باشد. همچنین یک محقق که از ایده یا تئوری جدیدی که توسط محقق دیگری در یک کنفرانس ارائه شده در مقاله خود استفاده می‌کند بدون اینکه به آن کنفرانس یا محقق اصلی اشاره نماید مرتکب سرقت ادبی ایده شده است. حتی استفاده از یک تصویر نمودار یا جدول از منبع دیگر بدون کسب اجازه و ذکر منبع نوعی سرقت ادبی محسوب می‌شود. این نمونه‌ها نشان می‌دهند که سرقت ادبی می‌تواند در اشکال مختلف و در زمینه‌های گوناگون رخ دهد و همواره نیازمند دقت و رعایت اصول اخلاقی و حقوقی است.

مجازات سرقت ادبی

مجازات سرقت ادبی بسته به زمینه وقوع آن شدت سرقت و قوانین مربوطه می‌تواند بسیار متفاوت باشد. در محیط‌های آکادمیک مجازات‌ها معمولاً از نمره صفر برای یک تکلیف خاص مردود شدن در یک درس تعلیق از تحصیل تا اخراج کامل از دانشگاه متغیر است. برای اساتید و محققان سرقت ادبی می‌تواند منجر به از دست دادن شغل لغو مدارک تحصیلی یا حرفه‌ای و از بین رفتن اعتبار علمی شود. در حوزه نشر یک مقاله یا کتابی که مشخص شود حاوی سرقت ادبی است ممکن است پس گرفته شود و نویسنده در لیست سیاه ناشران قرار گیرد. از نظر قانونی سرقت ادبی می‌تواند پیامدهای حقوقی نیز داشته باشد به ویژه اگر شامل نقض حق تکثیر (کپی‌رایت) باشد. صاحب اثر اصلی می‌تواند از فرد سارق شکایت کرده و درخواست غرامت کند. همچنین سرقت ادبی می‌تواند آسیب جدی به اعتبار حرفه‌ای و شخصی فرد وارد کند که جبران آن بسیار دشوار است. به طور کلی پیامدهای سرقت ادبی بسیار جدی هستند و بر تمامی جنبه‌های زندگی حرفه‌ای و شخصی فرد تأثیر می‌گذارند.

سرقت ادبی در چاپ مقاله

سرقت ادبی در حوزه چاپ مقاله علمی از حساسیت بسیار بالایی برخوردار است و به شدت توسط مجلات و ناشران معتبر کنترل می‌شود. در فرآیند داوری مقالات یکی از اولین و مهم‌ترین بررسی‌ها کنترل پلاجیاریسم است. مجلات علمی از نرم‌افزارهای پیشرفته تشخیص سرقت ادبی استفاده می‌کنند تا میزان شباهت متن مقاله ارسالی با مقالات منتشر شده دیگر پایان‌نامه‌ها کتاب‌ها و منابع آنلاین را بررسی کنند. وجود حتی درصد کمی سرقت ادبی مستقیم یا موزاییکی می‌تواند منجر به رد شدن فوری مقاله شود. خود سرقتی نیز در این حوزه مهم است؛ استفاده مجدد از متن مقاله قبلی خود بدون ارجاع مناسب به انتشار قبلی غیراخلاقی تلقی شده و می‌تواند باعث رد مقاله جدید شود. هدف اصلی در چاپ مقاله علمی ارائه دانش جدید و اصیل است و سرقت ادبی مانع بزرگی در این مسیر محسوب می‌شود. بنابراین محققان و نویسندگان مقالات علمی باید نهایت دقت را در ارجاع‌دهی صحیح پارافریز مناسب و اجتناب از هرگونه کپی‌برداری غیرمجاز به عمل آورند تا اعتبار کار علمی خود و فرآیند نشر را حفظ کنند.

شناسایی و بررسی سرقت ادبی

شناسایی و بررسی سرقت ادبی فرآیندی است که با هدف کشف شباهت‌ها و کپی‌برداری‌های ناخواسته یا عمدی در متون انجام می‌شود. این فرآیند معمولاً شامل مقایسه متن مورد نظر با پایگاه داده‌های گسترده‌ای از متون منتشر شده شامل مقالات علمی کتاب‌ها وب‌سایت‌ها پایان‌نامه‌ها و سایر منابع است. در گذشته این کار به صورت دستی و با مقایسه متون انجام می‌شد که بسیار زمان‌بر و ناکارآمد بود. امروزه ابزارهای نرم‌افزاری پیشرفته‌ای توسعه یافته‌اند که می‌توانند با سرعت و دقت بالا شباهت‌های متنی را شناسایی کنند. این ابزارها الگوریتم‌های پیچیده‌ای را برای مقایسه عبارات جملات و ساختارهای متنی به کار می‌برند و گزارشی از میزان شباهت و منابع اصلی آن ارائه می‌دهند. با این حال تفسیر نتایج این نرم‌افزارها نیازمند دانش و تجربه است زیرا گاهی شباهت‌های متنی ممکن است به دلیل استفاده از اصطلاحات فنی رایج یا نقل‌قول‌های صحیح باشد که سرقت ادبی محسوب نمی‌شوند. بنابراین پس از استفاده از ابزارهای خودکار بررسی دستی و دقیق گزارش‌ها برای تمییز سرقت واقعی از شباهت‌های مجاز ضروری است.

ابزارهای تشخیص سرقت ادبی

امروزه ابزارهای متعددی برای تشخیص سرقت ادبی در دسترس هستند که هر یک ویژگی‌ها و پایگاه داده‌های خاص خود را دارند. این ابزارها به افراد موسسات آموزشی ناشران و سازمان‌ها کمک می‌کنند تا اصالت متون را بررسی کرده و از وقوع پلاجیاریسم جلوگیری کنند. استفاده از این نرم‌افزارها به سرعت بخشیدن به فرآیند بررسی و افزایش دقت در شناسایی شباهت‌ها کمک شایانی می‌کند. در ادامه به معرفی برخی از شناخته‌شده‌ترین و پرکاربردترین این ابزارها می‌پردازیم که هر کدام قابلیت‌ها و جامعه کاربری متفاوتی دارند و بسته به نیاز می‌توان از آن‌ها استفاده کرد. این ابزارها معمولاً با مقایسه متن ورودی با میلیاردها صفحه وب مقالات علمی کتاب‌ها و سایر منابع گزارشی از درصد شباهت و منابع مرتبط ارائه می‌دهند.

iThenticate

iThenticate یکی از معتبرترین و پرکاربردترین ابزارهای تشخیص سرقت ادبی در جهان به ویژه در محیط‌های آکادمیک و انتشارات علمی است. این ابزار توسط شرکت Turnitin توسعه یافته و به طور گسترده توسط ناشران بزرگ دانشگاه‌ها و موسسات تحقیقاتی برای بررسی اصالت مقالات علمی پایان‌نامه‌ها و رساله‌ها استفاده می‌شود. iThenticate دارای پایگاه داده بسیار عظیمی شامل میلیون‌ها مقاله ژورنالی منتشر شده کتاب پایان‌نامه گزارش و محتوای وب است. دقت بالای این ابزار در شناسایی شباهت‌های متنی حتی در موارد سرقت موزاییکی آن را به یک استاندارد طلایی در حوزه تشخیص پلاجیاریسم تبدیل کرده است. گزارش‌های تولید شده توسط iThenticate جزئیات دقیقی از بخش‌های مشابه متن و منابع اصلی آن‌ها را ارائه می‌دهند که به داوران و ویراستاران کمک می‌کند تا تصمیم‌گیری دقیقی در مورد اصالت اثر داشته باشند.

Copyleaks

Copyleaks یکی دیگر از ابزارهای قدرتمند و محبوب برای تشخیص سرقت ادبی است که طیف وسیعی از کاربران از جمله دانشجویان محققان نویسندگان ناشران و کسب‌وکارها را پوشش می‌دهد. این ابزار قابلیت بررسی انواع مختلف محتوا از جمله مقالات پایان‌نامه‌ها محتوای وب کد برنامه‌نویسی و حتی تصاویر را دارد. Copyleaks از الگوریتم‌های پیشرفته‌ای برای شناسایی شباهت‌های متنی پارافریزهای نامناسب و حتی سرقت ایده در برخی موارد استفاده می‌کند. این ابزار دارای پایگاه داده وسیعی شامل میلیاردها صفحه وب و مقالات علمی است و همچنین امکان مقایسه متن با اسناد شخصی یا پایگاه داده‌های داخلی سازمان‌ها را فراهم می‌کند. رابط کاربری نسبتاً ساده و گزارش‌های قابل فهم Copyleaks را به گزینه‌ای مناسب برای کاربران مختلف تبدیل کرده است.

Grammarly

Grammarly در اصل یک ابزار کمکی برای نگارش و ویرایش متن است که قابلیت‌های متنوعی از جمله بررسی گرامر املا سبک نگارش و وضوح متن را ارائه می‌دهد. علاوه بر این قابلیت‌ها Grammarly یک ابزار تشخیص سرقت ادبی نیز دارد که می‌تواند متن شما را با میلیاردها صفحه وب و مقالات آکادمیک مقایسه کند. این ابزار برای دانشجویان و نویسندگان محتوا که به دنبال بررسی سریع و آسان متن خود قبل از انتشار هستند بسیار مفید است. اگرچه ممکن است پایگاه داده آن به وسعت ابزارهای تخصصی مانند iThenticate نباشد اما برای بررسی‌های اولیه و اطمینان از عدم وجود شباهت‌های ناخواسته با منابع آنلاین و برخی منابع آکادمیک کارایی خوبی دارد. قابلیت پلاجیاریسم چکر Grammarly معمولاً در نسخه‌های پولی آن در دسترس است و گزارشی از درصد شباهت و لینک منابع مرتبط ارائه می‌دهد.

پیشگیری از سرقت ادبی

پیشگیری از سرقت ادبی بسیار آسان‌تر و کم‌هزینه‌تر از مواجهه با پیامدها و تلاش برای رفع آن است. با رعایت چند اصل ساده و کلیدی در فرآیند تحقیق و نگارش می‌توان اطمینان حاصل کرد که کار تولید شده اصیل و عاری از هرگونه کپی‌برداری غیرمجاز است. این اصول بیشتر به نحوه استفاده از منابع دیگران و انتساب صحیح ایده‌ها و اطلاعات مربوط می‌شوند. آگاهی از این روش‌ها و به کارگیری مستمر آن‌ها نه تنها از وقوع سرقت ادبی جلوگیری می‌کند بلکه به تقویت مهارت‌های تحقیق و نگارش شما نیز کمک می‌نماید. در واقع رعایت این نکات نشان‌دهنده احترام به حقوق مالکیت فکری دیگران و پایبندی به اصول اخلاق حرفه‌ای و آکادمیک است. در ادامه به سه روش اصلی و مؤثر برای پیشگیری از پلاجیاریسم اشاره می‌کنیم که عمل به آن‌ها برای هر نویسنده و محققی ضروری است.

حتماً منبع را ذکر کنید

مهم‌ترین و اساسی‌ترین راهکار برای پیشگیری از سرقت ادبی ذکر دقیق و کامل منبع تمامی اطلاعات ایده‌ها نقل‌قول‌ها آمار و داده‌هایی است که از آثار دیگران استفاده می‌کنید. هرگاه از کتاب مقاله وب‌سایت گزارش سخنرانی یا هر منبع دیگری مطلبی را برداشت می‌کنید باید بلافاصله آن را مستندسازی کرده و در متن یا در فهرست منابع پایانی کار خود به آن ارجاع دهید. استفاده از سبک‌های استاندارد استناددهی مانند APA MLA شیکاگو یا ونکوور بسته به زمینه و الزامات نشریه یا موسسه ضروری است. ذکر منبع نه تنها شما را از اتهام سرقت ادبی مصون می‌دارد بلکه به اعتبار کار شما می‌افزاید زیرا نشان می‌دهد که تحقیقات شما بر پایه مطالعات قبلی استوار است و خوانندگان می‌توانند برای اطلاعات بیشتر به منابع اصلی مراجعه کنند. فراموش نکنید که حتی اگر ایده‌ای را با کلمات خود بازنویسی کرده‌اید همچنان باید منبع آن ایده را ذکر کنید.

درست پارافریز کنید

پارافریز (Paraphrase) به معنای بازنویسی ایده یا اطلاعاتی از یک منبع با استفاده از کلمات و ساختار جملات خودتان است به گونه‌ای که معنای اصلی حفظ شود. پارافریز صحیح یکی از مهارت‌های کلیدی برای جلوگیری از سرقت ادبی موزاییکی است. برای پارافریز درست نباید صرفاً چند کلمه را تغییر دهید یا ترتیب کلمات را جابه‌جا کنید. بلکه باید مفهوم اصلی را درک کرده و آن را کاملاً با زبان خود بیان کنید. پس از پارافریز حتماً باید به منبع اصلی ارجاع دهید حتی اگر از کلمات خود استفاده کرده‌اید. پارافریز نادرست که تنها تغییرات جزئی در متن اصلی ایجاد می‌کند همچنان سرقت ادبی محسوب می‌شود. تمرین و تسلط بر مهارت پارافریز صحیح به شما امکان می‌دهد تا از ایده‌های دیگران به شکلی اخلاقی و معتبر در کار خود استفاده کنید و همزمان صدای نگارشی خودتان را حفظ نمایید.

علامت نقل‌قول بگذارید

هرگاه تصمیم می‌گیرید بخش یا جمله‌ای را دقیقاً همان‌گونه که در منبع اصلی آمده است در متن خود استفاده کنید باید آن بخش را داخل علامت نقل‌قول («» یا “”) قرار دهید و بلافاصله پس از آن به منبع اصلی و شماره صفحه (در صورت وجود) ارجاع دهید. استفاده از علامت نقل‌قول نشان می‌دهد که این کلمات مستقیماً از منبع دیگری گرفته شده‌اند و مالکیت آن‌ها متعلق به نویسنده اصلی است. عدم استفاده از علامت نقل‌قول برای متونی که عیناً کپی شده‌اند حتی اگر منبع را در فهرست منابع ذکر کرده باشید مصداق سرقت ادبی مستقیم محسوب می‌شود. استفاده صحیح از نقل‌قول‌ها برای حفظ دقت در بیان ایده‌های اصلی نویسنده دیگر به ویژه در تعریف اصطلاحات یا بیان نظریات خاص ضروری است و بخشی مهم از رعایت اصول اخلاقی در نگارش است.

نحوه رفع سرقت ادبی

اگر پس از بررسی متن خود با استفاده از ابزارهای تشخیص سرقت ادبی متوجه شدید که بخش‌هایی از آن دارای شباهت بالا به منابع دیگر است باید برای رفع سرقت ادبی اقدام کنید. اولین قدم بررسی دقیق گزارش دریافتی از نرم‌افزار است تا مشخص شود شباهت‌ها در کدام قسمت‌ها و با چه منابعی وجود دارند. سپس باید هر بخش مشابه را با منبع اصلی مقایسه کرده و علت شباهت را تشخیص دهید. اگر بخش مشابه نقل‌قول مستقیمی است که منبع آن ذکر نشده یا در علامت نقل‌قول قرار نگرفته باید آن را داخل علامت نقل‌قول قرار داده و ارجاع دقیق را اضافه کنید. اگر بخش مشابه نتیجه پارافریز نامناسب است باید آن را مجدداً و به درستی با کلمات خودتان بازنویسی کنید و همچنان به منبع اصلی ارجاع دهید. اگر ایده‌ای بدون ذکر منبع استفاده شده باید منبع آن ایده را اضافه کنید. هدف نهایی اطمینان از این است که تمامی بخش‌های متن که از منابع دیگر گرفته شده‌اند به درستی مستندسازی شده و به صاحب اصلی اثر ارجاع داده شده‌اند. در برخی موارد که شباهت بسیار بالاست ممکن است لازم باشد آن بخش را به طور کامل بازنویسی کنید یا از استفاده از آن منصرف شوید.

PLAGIARISM چیست؟

پلاجیاریسم یا سرقت ادبی استفاده از ایده متن یا کار دیگران بدون ذکر منبع و انتساب آن به خود است که نقض مالکیت فکری محسوب می‌شود.

سرقت ادبی برای انواع محتوا وجود دارد؟

بله سرقت ادبی محدود به متن نیست و شامل ایده‌ها تصاویر موسیقی کد برنامه‌نویسی و هر نوع اثر فکری دیگر نیز می‌شود.

پلاجریسم مقاله چیست؟

پلاجیاریسم مقاله به کپی‌برداری از متن داده‌ها ایده‌ها یا ساختار مقالات دیگر بدون ارجاع مناسب در یک مقاله علمی اطلاق می‌شود.

چرا تشخیص پلاجریسم مهم است؟

تشخیص پلاجیاریسم برای حفظ اعتبار علمی و حرفه‌ای رعایت حقوق مالکیت فکری و اطمینان از اصالت و نوآوری در تولید دانش ضروری است.

تفاوت بین درصد مشابهت و پلاجریسم چیست؟

درصد مشابهت گزارشی از شباهت متنی با منابع دیگر است اما پلاجریسم به معنای استفاده غیراخلاقی از آن شباهت بدون ارجاع مناسب است.

آیا پلاجریسم در پایان‌نامه‌ها بررسی می‌شود؟

بله پایان‌نامه‌ها به شدت برای وجود پلاجیاریسم بررسی می‌شوند و وجود آن می‌تواند منجر به عدم تأیید پایان‌نامه شود.

استناد به مقالات دیگر نویسندگان در چه شرایطی باید باشد؟

هرگاه از ایده نقل‌قول مستقیم آمار یا اطلاعاتی از مقاله دیگران استفاده می‌کنید باید به صورت استاندارد به آن مقاله استناد دهید.

پارافریز (paraphrase) چیست؟

پارافریز بازنویسی ایده یا متن دیگران با کلمات و ساختار جملات خودتان است که باید با ذکر منبع همراه باشد.

چرا سرقت علمی از خود یا self-plagiarism نادرست است؟

زیرا انتظار می‌رود هر کار جدید محتوای اصیل و تازه‌ای ارائه دهد و استفاده مجدد از کار قبلی بدون ارجاع خواننده و ناشر را گمراه می‌کند و ممکن است نقض حق انتشار قبلی باشد.