نگاهی بر پیشینه شکل گیری هالیوود

هالیوود، پایتخت سینمای جهان، از دهکده ای کوچک در کالیفرنیا سربرآورد. این موفقیت بی نظیر حاصل ترکیبی از عوامل جغرافیایی، حقوقی، اقتصادی و فرهنگی بود که آن را از سایر نقاط متمایز کرد. نام آن نیز ریشه ای ساده دارد و جنگل مقدس نیست و به درختان هالی اشاره دارد.

این نام امروز مترادف با رویاهای بزرگ، ستاره های درخشان و صنعت سرگرمی جهانی است. اما پشت این صحنه پردازی پر زرق و برق، داستانی پیچیده از تلاش، نوآوری و مهاجرت نهفته است. چگونه یک منطقه ی دورافتاده در جنوب کالیفرنیا به قلب تپنده ی سینمای جهان تبدیل شد؟ پاسخ این پرسش در لایه های مختلف تاریخ سینمای آمریکا و تحولات اجتماعی، اقتصادی و فنی اوایل قرن بیستم گنجانده شده است. این مقاله به بررسی عمیق و مستند فرآیند شکل گیری این قطب سینمایی می پردازد و عوامل کلیدی را که به موفقیت آن انجامید، تحلیل می کند.

ریشه های سینما در آمریکا: تولد در شرق

تاریخ سینما در آمریکا نه از هالیوود، بلکه از شهرهای صنعتی شرق این کشور آغاز شد. در اواخر قرن نوزدهم، هم زمان با اوج گیری انقلاب صنعتی و پیشرفت های علمی، ایده ی ثبت تصاویر متحرک و بازتولید آن ها ذهن بسیاری از مخترعان را به خود مشغول کرده بود. نیویورک و نیوجرسی، به دلیل نزدیکی به مراکز نوآوری و صنعتی، به بستر اولیه برای آزمایش ها و تولیدات سینمایی تبدیل شدند.

اولین جرقه ها: پیشگامان اختراع سینما

تولد سینما در آمریکا را می توان با نام هایی چون ادوارد مایبریج پیوند زد. او در سال ۱۸۷۸ با ثبت تصاویر متوالی از یک اسب در حال دویدن، پایه های پویانمایی سینمایی را بنا نهاد. این گام اولیه، راه را برای پیشرفت های بعدی هموار کرد. اما نقطه ی عطف اصلی، با ورود توماس ادیسون، مخترع بزرگ آمریکایی، به این عرصه رقم خورد. ادیسون و تیمش در دهه ی ۱۸۹۰ دستگاه هایی چون کینتوسکوپ (Kinetoscope) و کینتوگراف (Kinetograph) را اختراع کردند. کینتوسکوپ، جعبه ای بود که تنها یک نفر می توانست از طریق آن فیلم ها را مشاهده کند، در حالی که کینتوگراف دوربینی برای ثبت تصاویر متحرک بود. این اختراعات، اگرچه ابتدایی بودند، اما اساس فناوری سینما را تشکیل دادند و زمینه ساز نمایش فیلم ها در مکان های عمومی شدند. اولین مراکز فعالیت سینمایی در شهرهایی نظیر نیویورک و فورت لی در نیوجرسی شکل گرفتند، جایی که آزمایشگاه ها و کارگاه های ادیسون قرار داشتند.

اولین فیلم های داستانی و ژانرها

پس از اختراعات اولیه، مرحله ی بعدی توسعه ی سینما، ساخت فیلم های داستانی بود. ادوین اس. پورتر، یکی از فیلمسازان پیشرو آن دوران، نقش مهمی در این زمینه ایفا کرد. موفقیت بزرگ او با ساخت فیلم «سرقت بزرگ قطار» (The Great Train Robbery) در سال ۱۹۰۳ به دست آمد. این فیلم کوتاه، با استفاده از تکنیک های روایت داستان و تدوین موازی، نه تنها تماشاگران را بهت زده کرد، بلکه به نوعی اولین فیلم وسترن تاریخ سینما نیز به شمار می رود. «سرقت بزرگ قطار» نشان داد که سینما فراتر از یک سرگرمی ساده، می تواند ابزاری قدرتمند برای داستان سرایی باشد. در همین سال ها، کارگردانان بزرگی نظیر دیوید وارک گریفیث و مک سنت نیز چهره شدند. گریفیث با نوآوری های خود در تدوین و روایت، و مک سنت با پیشگامی در ژانر کمدی، به سینمای صامت آمریکا درخشش بخشیدند. چهره هایی چون چارلی چاپلین، باستر کیتون و داگلاس فربنکس نیز در همین دوره به ستاره هایی جهانی تبدیل شدند و هنر سینمای صامت را به اوج رساندند.

مهاجرت بزرگ: چرا کالیفرنیا و نه نیوجرسی؟

با وجود آغاز پرقدرت سینما در شرق آمریکا، شرایط جغرافیایی، حقوقی و اقتصادی، فیلمسازان را به سمت غرب این کشور سوق داد. این مهاجرت بزرگ، نه یک اتفاق تصادفی، بلکه نتیجه ی عوامل متعددی بود که کالیفرنیا را به گزینه ای ایده آل برای توسعه ی صنعت نوظهور سینما تبدیل کرد.

عوامل طبیعی و جغرافیایی: آب و هوای ایده آل برای فیلمبرداری

یکی از مهم ترین دلایل مهاجرت فیلمسازان به کالیفرنیا، شرایط آب و هوایی بی نظیر این منطقه بود. جنوب کالیفرنیا از هوای آفتابی و پایدار در طول سال برخوردار است. این ویژگی برای فیلمبرداری با دوربین های اولیه که به نور طبیعی زیادی نیاز داشتند، حیاتی بود. در آن زمان، منابع نور مصنوعی قوی و کارآمدی وجود نداشت و فیلمسازان برای نورپردازی صحنه ها، شدیداً به نور خورشید وابسته بودند. علاوه بر این، کالیفرنیا از تنوع بی نظیری در مناظر طبیعی برخوردار است. کوهستان ها، سواحل اقیانوسی، بیابان های وسیع، جنگل های انبوه و دشت های حاصلخیز، همه در فاصله ی کمی از یکدیگر قرار داشتند. این گوناگونی جغرافیایی، امکان ساخت فیلم هایی با لوکیشن های متنوع را بدون نیاز به سفرهای طولانی و پرهزینه فراهم می کرد. کارگردانان می توانستند به راحتی صحنه های وسترن، ساحلی، کوهستانی یا شهری را در یک منطقه ی کوچک فیلمبرداری کنند.

فرار از انحصارطلبی و تراست ادیسون (MPPC)

دلیل دیگر و شاید مهم ترین عامل در این مهاجرت، فرار از انحصارطلبی شرکت «موشن پیکچر پَتِنتس کمپانی» (Motion Picture Patents Company) بود که به اختصار MPPC یا تراست ادیسون نامیده می شد. توماس ادیسون، پس از اختراعات خود در حوزه ی سینما، تلاش کرد تا تمامی جوانب صنعت فیلمسازی را تحت کنترل خود درآورد. او حق اختراعات مربوط به دوربین ها، پروژکتورها و حتی حلقه های فیلم را در اختیار داشت و از هر شرکت فیلمسازی که قصد استفاده از این تکنولوژی ها را داشت، حق امتیاز دریافت می کرد. این انحصار به قدری سخت گیرانه بود که فیلمسازان مستقل برای ادامه ی کار خود با چالش های حقوقی جدی مواجه می شدند و مجبور به پرداخت مبالغ گزافی بودند. ادیسون حتی نمایندگانی را برای نظارت بر فیلمبرداری ها اعزام می کرد تا از رعایت قوانین او اطمینان حاصل کند. بسیاری از فیلمسازان برای گریز از این محدودیت ها و فشارها، به دنبال مکانی دور از نفوذ قانونی ادیسون بودند. اولین مقصد برخی از آن ها کوبا بود، اما به دلیل مشکلات لجستیکی و سیاسی، سرانجام جنوب کالیفرنیا، به دلیل دوری از نیوجرسی و قوانین ضعیف تر در آن زمان، مقصدی ایده آل تر به نظر رسید. این فرار از تراست ادیسون، به فیلمسازان مستقل فرصت داد تا بدون نگرانی از پیگرد قانونی، آزادانه به تولید فیلم بپردازند و خلاقیت خود را شکوفا کنند.

زمین های ارزان و فضای توسعه

جنوب کالیفرنیا در اوایل قرن بیستم، منطقه ای نسبتاً توسعه نیافته با زمین های فراوان و ارزان بود. این موضوع برای استودیوهای فیلمسازی که به فضاهای بزرگ برای ساخت دکور، استودیوها و انبار نیاز داشتند، بسیار جذاب بود. با خرید زمین های وسیع و ارزان، شرکت ها می توانستند بدون محدودیت های شهری نیویورک یا نیوجرسی، زیرساخت های مورد نیاز خود را توسعه دهند. این فضا و زمین های ارزان، سرمایه گذاری در صنعت فیلم را توجیه پذیرتر می کرد و به رشد سریع استودیوهای مستقل و سپس شرکت های بزرگ کمک شایانی کرد. در واقع، ترکیب آب و هوای مناسب، فرار از انحصار و دسترسی به زمین های ارزان، سه گانه ای بود که مهاجرت بزرگ صنعت سینما به کالیفرنیا و به خصوص منطقه ی هالیوود را سرعت بخشید.

شکل گیری نام و ماهیت هالیوود

هالیوود، پیش از آنکه به نماد جهانی سینما تبدیل شود، تنها یک دهکده ی آرام در حومه ی لس آنجلس بود. داستانی جذاب از چگونگی انتخاب نام این منطقه و معنای واقعی آن، بخشی جدایی ناپذیر از پیشینه ی هالیوود را تشکیل می دهد.

هالیوود پیش از سینما: دهکده ای آرام

پیش از ورود دوربین های فیلمبرداری و ظهور ستاره های سینما، منطقه ای که امروزه به نام هالیوود می شناسیم، سرزمینی آرام و عمدتاً کشاورزی بود. این ناحیه در ابتدا محل سکونت بومیان گابریلنوها بود. در اواخر قرن نوزدهم، این منطقه عمدتاً متشکل از زمین های کشاورزی، مزارع و مراتع بود. بخش های وسیعی از زمین های شمال سانست بلوار، بدون استفاده باقی مانده بودند و تنها برای چرای حیوانات مورد بهره برداری قرار می گرفتند. هالیوود در آن زمان، دهکده ای کوچک با جمعیتی اندک بود که دور از هیاهوی شهر لس آنجلس، زندگی روستایی و کشاورزی جریان داشت. این تصویر از هالیوود، کاملاً با تصور امروزی ما از یک شهر پر زرق و برق و شلوغ در تضاد است و نشان می دهد که چگونه یک منطقه می تواند دستخوش دگرگونی های عظیم شود.

داستانی از یک نام: چگونه هالیوود انتخاب شد؟

نام هالیوود که امروز در سراسر جهان شناخته شده است، ریشه ای ساده و شخصی دارد. در سال ۱۸۸۷، دایدا ویلکاکس، همسر هاروی هندرسون ویلکاکس، بنیان گذار شهر هالیوود، در یک سفر با قطار به شرق آمریکا، با زنی ملاقات کرد که از خانه ی تابستانی خود در فلوریدا با نام هالیوود سخن می گفت. دایدا ویلکاکس از این نام خوشش آمد و پس از بازگشت، این ایده را با همسرش در میان گذاشت. هاروی ویلکاکس، که یک کارآفرین و شهرساز بود، در همان سال این نام را به طور رسمی برای منطقه ای که قصد توسعه ی آن را داشت، ثبت کرد. به این ترتیب، نامی که از یک خانه ی تابستانی الهام گرفته شده بود، سرنوشت یکی از مشهورترین نقاط جهان را رقم زد. این اتفاق، پیش از آنکه حتی اولین استودیوی فیلمسازی در این منطقه پا بگیرد، رخ داد و به این دهکده ی آرام هویتی خاص بخشید.

معنای نام هالیوود: شفاف سازی و رفع سوءتفاهم ها

در مورد معنای نام هالیوود سوءتفاهم های رایجی وجود دارد. بسیاری تصور می کنند که هالیوود به معنای جنگل مقدس (Holy Wood) است، اما این برداشت نادرست است. املای کلمه ی هالی (Holly) در هالیوود با املای کلمه ی مقدس (Holy) تفاوت دارد. ریشه ی واژه ی Holly-wood به درختان هالی (نوعی درخت همیشه سبز با برگ های براق و توت های قرمز) بازمی گردد که به وفور در کوهپایه ها و مناطق اطراف این دهکده رشد می کردند. بنابراین، معنای تحت اللفظی هالیوود به جنگل درختان هالی یا چوب هالی اشاره دارد. با این حال، با گذشت زمان و تبدیل شدن هالیوود به قطب سینما، این نام به خودی خود معنایی نمادین و فرهنگی یافت. از یک سو، به عنوان نمادی از رویاسازی، خلاقیت و جاه طلبی شناخته شد و از سوی دیگر، ارتباط با مفاهیم جادو و امکان پذیری رویاها که برخی آن را به ریشه های پاگان و اساطیری (مانند ارتباط با الهه ی نورس Holle یا Hel) پیوند می دهند، به این نام عمق بیشتری بخشید. با این حال، آنچه در تاریخ مستند است، اشاره به درختان بومی منطقه است.

طلوع صنعت فیلمسازی در هالیوود: از استودیوهای اولیه تا نظام استودیویی

پس از مهاجرت فیلمسازان به کالیفرنیا و استقرار در منطقه ی هالیوود، این دهکده ی آرام به سرعت به یک کارخانه ی رویاسازی تبدیل شد. رشد نمایی، جذب استعدادها، و توسعه ی زیرساخت ها، این منطقه را به پایتخت بی چون و چرای سینما بدل کرد.

ورود اولین شرکت های فیلمسازی (پس از سال ۱۹۰۷)

تحول واقعی هالیوود در سال ۱۹۰۷ آغاز شد، زمانی که یک کمپانی فیلمسازی کوچک از شیکاگو به نام وست وارد، برای تکمیل فیلمبرداری خود به دلیل شرایط جوی نامساعد در شرق، به هالیوود کشیده شد. این حرکت، تنها یک شروع بود. نخستین استودیوی واقعی که در هالیوود ساخته شد، متعلق به «نستور فیلم کمپانی» بود که در سال ۱۹۱۱ از نیوجرسی به این منطقه آمد. نستور فیلم، به سرعت خود را با شرایط جدید وفق داد و در همان هفته ی اول، سه فیلم در منطقه تولید کرد: یک فیلم وسترن، یک فیلم مربوط به شرق و یک فیلم کمدی، هر کدام با بودجه ای حدود ۱۲۰۰ دلار. این رویکرد تولید سریع و بهره گیری از آب و هوای مناسب و مناظر متنوع، الگویی برای سایر شرکت ها شد. نستور فیلم، با ساخت اولین استودیوهای مجهز، زمینه ساز ورود دیگر کمپانی های مستقل شد و هالیوود را به یک مرکز فعال تولید فیلم تبدیل کرد.

«هالیوود، مکانی که جادو امکان پذیر است، رویاها می توانند تحقق پیدا کنند.»

رشد نمایی و جذب استعدادها (دهه ۱۹۱۰)

عبارت چشم انداز و آب و هوای ایده آل فیلمسازی در هالیوود در اوایل دهه ۱۹۱۰ به سرعت رواج یافت. تا سال ۱۹۱۲، دست کم پانزده استودیوی مستقل در نقاط مختلف هالیوود در حال فیلمبرداری بودند. اصطبل های قدیمی به سرعت به محل ضبط صدا و استودیوهای فیلمبرداری تبدیل شدند و دوران آرام هالیوود به پایان رسید. با افزایش تولید فیلم، نیاز به استعدادهای جدید نیز بیشتر شد. بازیگران، کارگردانان و عوامل فنی از سراسر آمریکا و حتی اروپا به هالیوود سرازیر شدند، به امید اینکه جایگاهی در این صنعت نوظهور پیدا کنند. چهره های مطرحی چون چارلی چاپلین، که از انگلستان آمده بود، و دیوید وارک گریفیث، به هالیوود جذب شدند. چاپلین، با نبوغ بی نظیرش، در سال ۱۹۱۲ در سینمای آمریکا جا افتاد و به یکی از تأثیرگذارترین هنرمندان این صنعت تبدیل شد. این تجمع استعدادها و شرکت ها، محیطی پویا و رقابتی ایجاد کرد که به نوآوری و پیشرفت سریع سینما کمک شایانی کرد.

نقش زیرساخت ها در توسعه شهری و صنعتی

رشد هالیوود تنها به عوامل طبیعی و فرار از انحصار محدود نبود؛ توسعه زیرساخت های شهری نیز نقش حیاتی ایفا کرد. یکی از مهم ترین این زیرساخت ها، سیستم آب رسانی اونز ولی (Owens Valley Aqueduct) بود. ویلیام مالهالند، مهندس برجسته ی بخش آب شهری لس آنجلس، مدیریت این پروژه ی عظیم را بر عهده داشت. این آب راه که در سال ۱۹۱۳ تکمیل شد، آب شیرین مورد نیاز لس آنجلس و حومه ی آن، از جمله هالیوود را تأمین کرد و امکان رشد جمعیت و توسعه ی شهری را فراهم ساخت. با دسترسی به آب کافی، ساخت هتل ها، آپارتمان ها و بلوارهای لوکس در دهه ۱۹۲۰ رونق گرفت. آپارتمان های مجللی مانند گاردن آلا ویلا برای اقامت ستارگان سینما ساخته شد. این توسعه شهری، زیرساخت های لازم برای زندگی و کار هزاران نفر از کارکنان صنعت سینما را فراهم آورد و هالیوود را به یک شهر مدرن و جذاب تبدیل کرد.

از تینسل تاون تا قدرت گیری استودیوهای بزرگ (دهه ۱۹۲۰)

در سال ۱۹۱۵، آمریکا رسماً دیوانه ی سینما بود و هالیوود به مکانی باشکوه و گاهی سورئال تبدیل می شد که به آن تینسل تاون (Tinseltown) یا شهر زرورق می گفتند، اشاره به جلوه های درخشان اما ظاهری و زودگذر. با بلوغ صنعت سینما، رقابت بین کمپانی ها شدیدتر شد. بسیاری از شرکت های مستقل کوچک، برای بقا و افزایش سهم بازار، با یکدیگر ادغام شدند. این ادغام ها به تشکیل استودیوهای عظیم و قدرتمندی چون پارامونت، برادران وارنر، مترو گلدوین مایر (MGM)، یونیورسال و کلمبیا انجامید. این استودیوها، با کنترل کامل بر تمامی مراحل تولید، توزیع و نمایش فیلم (از طریق در اختیار داشتن سالن های سینما)، نظام استودیویی را تثبیت کردند. نظام استودیویی، اگرچه به تولید انبوه و منظم فیلم ها کمک کرد، اما به کنترل شدید بر زندگی و قراردادهای بازیگران و کارگردانان نیز انجامید و آن ها را در سیطره ی خود درآورد.

نفوذهای پنهان و آشکار: نقش های فرهنگی و اجتماعی

تاریخ شکل گیری هالیوود با نقش گروه های مهاجر، به ویژه مهاجران یهودی اروپایی، گره خورده است. بسیاری از بنیان گذاران و مدیران ارشد استودیوهای بزرگ و مستقل اولیه، از خانواده های مهاجر یهودی بودند که از شرق اروپا و روسیه به آمریکا آمده بودند. این افراد، که اغلب از طبقات فرودست جامعه ی خود به شمار می رفتند و در شرق آمریکا با محدودیت ها و تبعیض هایی مواجه بودند، فرصتی بی سابقه در صنعت نوظهور سینما یافتند. آن ها از انحصارگرایی ادیسون فرار کرده و به غرب آمدند تا به دور از نگاه های سنتی و نظام مند، امپراتوری خود را بسازند. نیل گوبلر، در کتاب «امپراتوری خودشان: چگونه یهودیان هالیوود را ساختند» (An Empire of Their Own: How the Jews Invented Hollywood)، به تفصیل به نقش کلیدی این افراد در پایه گذاری و توسعه ی استودیوهایی مانند فاکس، برادران وارنر، پارامونت و کلمبیا پرداخته است. این نفوذ، نه تنها در جنبه های مدیریتی، بلکه در شکل دهی به مضامین، ارزش ها و فرهنگ سینمای هالیوود نیز تأثیرگذار بود و آن را به یک پدیده ی فرهنگی جهانی تبدیل کرد.

نماد هالیوود: تابلوی هالیوودلند

در میان تمام نمادهای هالیوود، تابلوی هالیوودلند بر فراز تپه های لس آنجلس، شهرتی جهانی دارد. این تابلو، که امروز به اختصار هالیوود نامیده می شود، خود داستانی جالب از پیدایش، هدف اولیه و تبدیل شدن به یک نماد فرهنگی دارد.

تولد یک نماد: هدف اولیه و سازندگان

تابلوی مشهور هالیوود، که امروزه نمادی از صنعت سینما و شهر لس آنجلس به شمار می رود، در ابتدا با هدف متفاوتی ساخته شد. این تابلو در سال ۱۹۲۳ نصب گردید و هدف اصلی آن، تبلیغ برای یک پروژه ی بزرگ مستغلات به نام هالیوودلند (Hollywoodland) بود. این پروژه، توسعه ی خانه های لوکس در تپه های بالای هالیوود را شامل می شد. هری چندلر، ناشر روزنامه ی لس آنجلس تایمز و سرمایه گذار اصلی این پروژه، با بودجه ای حدود ۲۱ هزار دلار، سفارش ساخت این بیلبورد عظیم را داد. قرار بود این تابلو تنها برای مدت یک سال و نیم بر فراز تپه ها باقی بماند تا به فروش زمین ها و خانه ها در منطقه ی جدید کمک کند. اما سرنوشت چیز دیگری رقم زد و این تابلوی تبلیغاتی به سرعت به نمادی دائمی از شهر و صنعت سرگرمی تبدیل شد.

ویژگی های فنی و ابعاد تابلو

تابلوی هالیوودلند در زمان خود، یک سازه ی غول پیکر و چشمگیر بود. هر یک از حروف آن ۳۰ فوت (حدود ۹.۱ متر) پهنا و ۴۳ فوت (حدود ۱۳.۱ متر) طول داشتند. این حروف با استفاده از ورقه های فلزی، لوله، داربست و سیم ساخته شده بودند. در ابتدا، این تابلو به نورپردازی گسترده ای نیز مجهز بود. حدود ۴۰۰۰ لامپ ۲۰ واتی، با فاصله ی ۸ اینچ از یکدیگر، بر روی حروف نصب شده بودند تا در شب نیز بدرخشند و نام هالیوودلند را به وضوح نشان دهند. یک دایره ی بزرگ و سفیدرنگ نیز در پایین حروف وجود داشت تا بیلبورد بیشتر به چشم بیاید. این ویژگی ها، تابلو را به یک جاذبه ی بصری برجسته تبدیل کرده بود که از فواصل دور نیز قابل مشاهده بود و حضور صنعت رو به رشد سینما را در این منطقه به همگان اعلام می کرد.

تغییر کاربری از تبلیغات به نماد فرهنگی

همانطور که اشاره شد، هدف اولیه از ساخت تابلوی هالیوودلند، یک هدف صرفاً تبلیغاتی و موقت بود. اما با گذشت زمان و رشد بی سابقه ی صنعت سینما در هالیوود، این تابلو نیز از یک بیلبورد املاک و مستغلات، به نمادی فرهنگی و جهانی تبدیل شد. شهرت هالیوود به قدری افزایش یافت که تابلو نیز بخشی جدایی ناپذیر از هویت آن شد. در سال ۱۹۴۹، اتاق بازرگانی هالیوود و اداره پارک های لس آنجلس تصمیم گرفتند تابلو را مرمت کنند، اما بخش لند (Land) از نام آن حذف شد تا تنها هالیوود باقی بماند و بر اهمیت منطقه به عنوان مرکز سینما تأکید شود. با وجود فرسودگی و آسیب هایی که در طول سالیان متمادی به تابلو وارد شد، تلاش های مردمی و سازمان ها برای حفظ آن ادامه یافت و در سال ۱۹۷۸، با حمایت مالی هنرمندان و افراد سرشناس، تابلوی جدیدی با حروف مقاوم تر جایگزین شد. این تابلو، با وجود تمامی تحولات و تغییرات، همچنان بر فراز تپه ها ایستاده و یادآور تاریخ پرفراز و نشیب و جایگاه بی بدیل هالیوود در دنیای سینما است.

نتیجه گیری: میراث یک پیشینه

شکل گیری هالیوود به عنوان پایتخت سینمای جهان، نتیجه ی پیوند منحصربه فردی از عوامل طبیعی، اقتصادی، حقوقی و انسانی بود. از آب و هوای آفتابی و مناظر متنوع کالیفرنیا که شرایط ایده آل برای فیلمبرداری را فراهم می آورد، تا زمین های ارزان قیمت که امکان توسعه ی استودیوهای بزرگ را می داد، و از فرار فیلمسازان مستقل از انحصارطلبی توماس ادیسون، تا ورود استعدادهای مهاجر و کارآفرینانی که با دید بلندپروازانه ی خود به این صنعت شکل دادند، همگی دست به دست هم دادند تا این معجزه ی سینمایی رقم بخورد.

این فرآیند تاریخی، پیچیده و پویا بود؛ دهکده ای آرام به سرعت به یک کلان شهر صنعتی تبدیل شد، نظام استودیویی شکل گرفت و نام هالیوود از یک نام ساده برای یک منطقه ی مسکونی به نمادی جهانی از رویاها و سرگرمی تبدیل گشت. میراث این پیشینه، نه تنها در فیلم های بی شماری که تولید شده اند، بلکه در هویت فرهنگی و قدرت بی نظیر سینمای هالیوود در قرن های بعدی نیز دیده می شود. مطالعه ی این گذشته، به درک بهتر جایگاه فعلی هالیوود و تأثیر عمیق آن بر فرهنگ جهانی کمک می کند و دریچه ای نو به سوی تاریخ پربار هنر هفتم می گشاید.